Met een burn out ga je soms vér, om maar zo snel mogelijk te herstellen. Ook bij Mirjam slaat op een gegeven moment de wanhoop toe: álles om zich beter te voelen. En dus probeert ze veel dingen uit…
Ik lig in een kleine kamer en voel dat ze de naald in m’n scheenbeen prikt. Oeh, dat plekje blijft onaangenaam, beurs. Sowieso moet ik me er elke keer weer toe zetten om toch naar de acupuncturist te gaan. Het voelt vrij tegennatuurlijk dat ze overal naaldjes in mijn lichaam zet, helemaal die in mijn kruin vind ik iedere keer weer een beetje spannend. Maar het doet wel iets met me. Ik voel steeds als ik hier lig de energie door mijn lichaam en vooral mijn onderbuik stromen en mijn PMS-klachten zijn afgenomen. Thuis brouwde ik smerige bittere Chinese thee die ik drie keer per dag snel probeerde weg te klokken. In het begin werd ik daar high van, soms zelfs een beetje hyper, maar hield het vol en bestelde zelfs een tweede zak toen de eerste leeg was. Maar mijn twijfel overwon en nu staat die tweede zak te verstoffen, want weet ik veel wat ze er eigenlijk allemaal doorheen gooien?! Naaldjes oké, maar de toverdrank laat ik voor wat het is.
Er hingen diploma’s dus het zal wel goed zitten, dacht ik
Accupunctuur is niet het enige wat ik heb aangepakt de laatste maanden. Vrijwel een week na m’n lichamelijke breakdown zat ik bij een mesoloog. Zij lichtte mijn hele lichaam door met een roede in de hand. Over dat laatste was ik een beetje sceptisch, want in Amsterdam, waar ik ook weleens naar een mesoloog was geweest, hadden ze altijd een heel ander instrument gebruikt. Maar er hingen diploma’s dus het zal wel goed zitten, dacht ik. Al zwengelend keek ze welke organen niet lekker liepen (lever en bijnieren) en checkte welke mineralen en vitamines ik nodig had en ook meteen even welke variant mijn lichaam het best opnam. Dus ik slikte trouw een aantal supplementen en liet elke avond een tabletje onder m’n tong smelten om m’n lever een handje te helpen.
Ik ging een paar weken geleden ook naar een fysiotherapeut die Tension Release Exercise gaf. Door bepaalde simpele oefeningen bouwde ik daar spierspanning op, die ik vervolgens weer losliet door heel hard te gaan trillen. Bizar, want dat trillen was wat ik vaak ’s nachts had ervaren, maar nu leerde ik het te doseren. Én dat het gewoon een reactie van je lichaam is om alle spanning die je in je lichaam opbouwt, los te laten.
Even later lag ik op de behandeltafel in het Scandinavische tuinhuisje
En eerder leerde ik mijn buurvrouw in Amsterdam op een andere manier kennen. Ze had altijd verborgen gehouden dat ze eigenlijk heel veel voelt en iets met energieën kan. Daar liep ze niet mee te koop omdat dat toch snel als onzin en vaag gezien wordt. Omdat ik wel wist dat ze zelf ooit een burn out had – en daar zelfs een documentaire over had gemaakt – spraken we weer eens af voor thee, want ik had duizend vragen voor haar. De allerbelangrijkste: hoe kan ik me een beetje afsluiten voor de wereld om me heen en niet altijd álles zien en voelen. En het me nog persoonlijk aantrekken ook. Zo zie ik bijvoorbeeld in een oogopslag in wat voor bui de buurman is en weet ik dat m’n schoonmoeder iets achterhoudt terwijl ze zegt dat alles oké is. Ik wilde mijn ex-buurvrouws tips and tricks horen. Ze zei al dat als ik er behoefte aan had ze ook een reading bij mij kon doen. Dat sloot ik niet uit, maar het leek me ook een beetje raar. We waren jaren buufjes geweest en hadden talloze keren met onze spelende kinderen op de stoep gezeten, wijn gedronken en tripjes naar de geitenboerderij gemaakt. Even omschakelen dus. Eenmaal aan de thee, zwichtte ik al snel en niet veel later lag ik op een behandeltafel in het Scandinavisch ogende huisje achter in de tuin. Een heel fijne plek trouwens, die ik altijd alleen vanaf ons balkon had aanschouwd. Binnen was het een knusse kamer met hier en daar stenen, veren en een wierookje. En ik weet niet wát ze precies deed, maar ze raakte iets. Ik lag daar vrij nuchter te zijn en zij constateerde dat mijn buikstreek nogal gespannen was. Ze zag allemaal beelden, ‘perfecte plaatjes’ ‘leven naar een anders verwachting’. Dingen waar ik me op dat moment weinig mee kon.
Ik moest opeens keihard huilen. En ik blééf huilen
Ze wilde de spanning in mijn buikstreek proberen te verminderen. Wat ze precies deed weet ik niet meer – ze hield haar handen boven mijn buik geloof ik. Wat ik wel weet, is dat ik van het ene op het andere moment kéihard moest huilen. Géén idee waarom. En ik blééf huilen. Er begonnen nare situaties en ruzies door mijn hoofd flitsen. En zo ging dat even door. Mijn buik begon brullende geluiden te maken, écht, ik maak geen grapje. En het bleef borrelen en grommen terwijl ze vragen begon te stellen. Ik moest iemand ergens om vergeven en toen ik zei dat ik dat niet kon, wist ze de situatie zo te draaien dat ik het uiteindelijk wel kon. En ineens was het huilen klaar, voelde ik me tien kilo lichter en moest ik plassen als een rund. Ik was perpex. ‘Wat the fuck dééd je met me,’ vroeg ik aan haar. Sindsdien word ik elke ochtend wakker met een licht en open gevoel in m’n buikstreek. Ik had áltijd een knoop in m’n maag. Echt, al heel lang. Zó lang, dat ik ’m niet eens meer voelde. En nu was die knoop weg. Letterlijk een opluchting. En ook al was dit onverklaarbaar. Het had wel gewerkt.
Het was alsof ik door een vrachtwagen was overreden
Ze stuurde me ook nog door naar een meneer die een mix van allerlei massagetechnieken beoefent, van osteopathie tot lichaamsgerichte psychotherapie. Hij heeft me twee uur lang uit elkaar getrokken en in elkaar geduwd om het zo maar te noemen. Ik voelde me daarna alsof ik door een vrachtwagen was overreden en heb de drie weken erna de longen uit mijn lijf gehoest. Ik ben inmiddels gestopt met werken en al een paar keer bij de psycholoog geweest. En ik heb me dus al een aantal keer vrijwillig laten prikken. Tja, ik pak echt álles aan om me maar een beetje beter te voelen. (Foto: Rachel Lynette French/Unsplash)
Mirjam Rosema-Verhulst is freelance eindredacteur bij onder andere Ouders van Nu, Flair en Flow en eigenaar van interieur textiellabelToffe Stoffen. Twee jaar geleden kreeg Mirjam een burn out. Op Stressed Out lees je hoe kut dat was.
LEES OOK: MAAIKE VERTELT OPENHARTIG OVER BURN OUT EN EEN GEZIN, HOE COMBINEER JE DAT?
8 x vrienden die je door een rottijd heen slepen 
Zo ga je om met slechte dagen en burn out terugval 