Zoals elke morgen fiets ik ook deze ochtend weer langs de middelbare school tegenover mijn praktijk. Er staat een hele grote banner in het grasveld met daarop de woorden: ‘we missen jullie…’ Een middelbare school, buiten de vakantie, zonder leerlingen, wie had dat ooit kunnen denken.
Dit raakte me.
Wat leven we in een gekke wereld op dit moment. Deze woorden op die banner gaven even zo duidelijk weer waar we allemaal nu zo mee geconfronteerd worden.
Het missen van.
Missen van het oude leven.
Het leven waarin het zo normaal was om naar school te gaan. Naar onze favoriete sport, de supermarkt. Waar je een goede vriendin een knuffel geeft, op straat een praatje maakt met de buurvrouw en waar er niet krampachtig gedaan wordt hoeveel mensen een winkel in kunnen.
Hoe anders is dat leven nu.
Overal moet je bij nadenken. Je kunt niet meer spontaan bij iemand langs gaan. Proberen zo weinig mogelijk in de supermarkt te komen, dus veel boodschappen in één keer. Niet meer naar de sportschool, muziekles, zwemles, enzovoort. Als je naar de tandarts of dokter moet je het goed plannen.
Contact met anderen zit zo in onze natuur
Maar misschien is nog wel het lastigste, de mensen die je in je inner circle toelaat en die je lange tijd niet kan zien, laat staan aanraken. Dat doet wat met ons als mens. Aanraken is namelijk zo belangrijk. Contact met de ander zit zo in onze natuur. We zijn groepsmensen, gedijen goed met mensen om ons heen.
‘Het nieuwe normaal,’ een anderhalve meter samenleving. Ik vind dat moeilijk. Dat doet iets met mij. Voor mij is dit niet het nieuwe normaal. Deze woorden klinken te definitief voor mij.
‘Voor nu’ voelt minder zwaar
Wat ik prettiger vind is: ‘voor nu is 1,5 meter afstand het beste’. Dit geeft hoop. De woorden ‘voor nu……..’ geeft ruimte. Het voelt minder zwaar, probeer het zelf maar eens.
‘Voor nu schudden we even geen handen.’
‘Voor nu spreken we onze geliefden zoveel mogelijk via beeldbellen.’
‘Voor nu houd ik 1,5 meter afstand.’
‘Voor nu is samen naar de supermarkt gaan er niet meer bij.’
‘Voor nu vieren we even geen koningsdag.’
Wat ervaar je? Kun je voelen dat dat wat ruimte geeft, wat rust? De woorden ‘voor nu’ helpen je om dat wat er nu ís beter te accepteren. Misschien ervaar je bij deze woorden ook ruimte om te gaan kijken naar wat je wel kan. Want ook al zitten we thuis, er is echt nog heel veel mogelijk. En voor nu is dit de uitdaging, kijken naar dat wat er wel is in plaats van te concentreren op wat er voor nu allemaal niet meer is.
Voor nu is het belangrijkste dat we voor elkaar zorgen, dat we veilig zijn.
Samen staan we sterk, en laat dat voor altijd zijn.
Zullen we dan dát benoemen als het nieuwe normaal?
Ik vind het fijn en troostend klinken, SAMEN STAAN WE STERK.
En om met de woorden van de Boeddha af te sluiten.
‘Door voor jezelf te zorgen, zorg je voor anderen.
Door voor anderen te zorgen, zorg je voor jezelf.’
Stay Safe
LEES MEER: MOETEN WE EENS OPHOUDEN MET DAT ALTIJD MAAR GROTER, BETER, MEER?
Raffie Flasch is registered therapeut/counsellor, gecertificeerd mindfulness trainer en yin yoga teacher en heeft haar eigen praktijk: Anna-R.