Persoonlijk verhaal over burn out: 'Het is nu rot, maar het komt echt goed'

Dit openhartige, prachtig geschreven verhaal kregen we binnen van een lezeres. Ze deelt haar verhaal om anderen met een burn out een hart onder de riem te steken: het is nu rot, maar… het komt goed!

Ik zag het. Ik zag een onwijs moe meisje op de foto. Geen kleur meer op haar wangen, wallen en ingevallen gezicht. Dit, ondanks het feit dat ze in de zon stond en op vakantie was. Ze glimlachte voor de foto, maar geluk was niet zichtbaar. Arm kind, die zal wel doodmoe zijn.

Het was niet iemand anders op de foto, ík was het

Het was niet iemand anders, ík was het. Ik bekeek mijn eigen foto en toen ik zag dat het mijn uiterlijk raakte, vanaf dat moment stortte ik in. Als een smeltende ijsberg in de hete zon bleef er uiteindelijk niets meer van me over. Ik herkende de signalen, maar kon ze niet meer wegstoppen. Huilen en verdrietig zijn, was nog het enige wat ik kon.

De vakantie zou alles goedmaken

Ik snapte het niet, want deze vakantie zou toch alles goed maken? Een week gingen we naar Dubai; zon, zee en warmte. Het ideale moment om op te laden en niet uiteen te vallen. Ik had meerdere signalen gehad van mijn lichaam, maar zoals ik dat goed kan, had ik ze genegeerd. Niet lullen, maar poetsen. Schouders eronder en gaan. Fulltime advocaat en sinds een jaar trotse eigenaar van een webshop in sieraden. Oké, ik had en voelde veel druk en stress, maar wie heeft dat niet? Dus als oplossing nam ik het boek ‘Daar ga ik weer’ van Carien Karsten mee op vakantie en wilde ik ook mijn eigen sieradenlijn gaan ontwerpen. Oftewel, zes dagen de tijd op mijn stressprobleem op te lossen en een nieuwe stap te zetten voor het lanceren van mijn eigen lijn.

Toen ik de laatste 5% van mijn batterij had opgemaakt kwam de diagnose: burn out

En juist dáár ging het mis. Het moment dat ik toeliet dat mijn lichaam mocht ontspannen en het moment dat ik pas echt mijn ogen open deed zag ik dat ik veranderd was in een kwetsbaar en vermoeid meisje. Nog enkele weken heb ik tegengesparteld en door minder uur te werken het probleem vooruit weten te schuiven. Tot het moment dat het echt niet meer kon en ik mijn laatste 5% van mijn batterij had opgemaakt. De diagnose kwam; een burn out. Achteraf gezien wordt alles duidelijk. Ik wilde de hele tijd op vakantie, niet meer voelen wat ik normaal voelde. We waren nog niet geland en ik begon al plannen te maken. Gerechtvaardigd uit mogen staan, even er niet zijn. Dat waren de momenten waar ik het meest naar verlangde. Ik was afgevallen, was haar verloren, sliep niet meer zonder slaappillen, elke nacht werd ik wakker van het koude zweet, in de weekenden sliep ik overdag bij, ik kon minder alcohol verdragen, ik kreeg last van trillende ogen, ik had hartkloppingen, mijn nek- en rugspieren zaten vast; ik werd de zwakkere. Allemaal signalen die ik trouw negeerde. Ik ben naar meerdere dokters gegaan en heb verschillende diëten gevolgd, maar de echte oplossing lag hier niet.

LEES OOK: WAAROM OVERVALT EEN BURN OUT JE SOMS JUIST ROND JE VAKANTIE?

Ik heb mij maanden verzet en niet willen inzien dat ik een burn out had. Dit zou voor mij keihard falen zijn. Falen in het feit dat je niet kan wat je wil en blijkbaar zwak bent. Ik kon er echter niet meer omheen, emoties en vermoeidheid hadden de overhand. Alle reserves waren op en elke stap die ik zette maakte me vermoeider. Sociale contacten zogen me leeg, elke vorm van stress of druk veranderde mij in een allergie voor mezelf. Ik kon het simpelweg niet aan. Keuzes maken, simpele dingen zoals welk parkeervlak pak ik of welk broodje kies ik; het was een immense opgave. Boodschappen doen, alledaagse dingen waren eigenlijk al te veel. Ik vergat veel en kon niet altijd op mijn geheugen vertrouwen. Emotioneel was ik een wrak; het voelde alsof er een stukje van mezelf was verwoest. Schuldgevoel overheerste, de rest ging door en werkte en ik zat thuis. Ik stelde termijnen, ik wil terug naar mijn oude leven en bij voorkeur snel. Een burn out is echter niet te sturen en geneest pas op het moment dat je alles loslaat en erkent en accepteert dat het er is. Dit duurde bij mij zes maanden en toen pas kwam het lichaam echt tot rust en kon het herstel beginnen.

De stijgende lijn is ingezet

Nu zijn we bijna een jaar verder. Een jaar na het moment dat ik van buitenaf kon zien dat mijn lichaam aan het overleven was. Eerlijk, ik ben er nog lang niet, maar de stijgende lijn is ingezet en daar moet ik op vertrouwen. Elke fase van de burn out heeft zijn uitdagingen. Op dit moment spelen de onzekerheden en de vraag wat je doet, of dat je echt gelukkig maakt. Ik begrijp dat mensen het roer omgooien na een burn out, maar ik begrijp ook dat je zulke keuzes alleen gemaakt kunnen worden als je weer terug bent op je oude (energie)niveau. Je bent zelf niet te vertrouwen, omdat je emoties je elke dag wat anders vertellen. Er zal eerst rust moeten komen in de bovenkamer. Ik wil mijn oude leven terug, maar wel met een gezonde balans. Angst overheerst ook. Wat hou ik eraan over? Gaan de tranen ooit definitief weg en krijg ik mijn energie terug? Joop van de Ende, die vier burn outs heeft gehad, vergelijkt het met een elastiek die is uitgerekt en vervolgens weer krimpt. Het elastiek lijkt van buitenaf hetzelfde, maar de volgende keer zal hij sneller uitgerekt zijn.

Ik heb er alles voor over om ervoor te zorgen dat dit niet opnieuw gebeurt

Ik heb er alles voor over, serieus alles, om te doen what it takes zodat dit mij nooit meer opnieuw gebeurt. De pijn en verdriet is te ondragelijk om het opnieuw mee te maken. Ik denk eerlijk gezegd dat ik er ook niet meer de kracht voor zal kunnen hebben… De burn out is niet alleen slecht, zeker niet. Het heeft mij inzichten gegeven die ik nooit op een andere manier had kunnen krijgen. Ik heb dingen gevoeld en gezien waar ik normaal niet voor open stond. Ik heb eenvoudige dingen extra kunnen waarderen en vooral heel veel kunnen uitrusten. Dat laatste was echt een cadeau. De een gaat op wereldreis om zijn zinnen te verzetten en de nullijn te raken, nou ik kan je zeggen, met een burn out gebeurt dat uiteindelijk ook. Al kies ik liever voor de wereldreis…

De burn out maakt je sterker op je eigen manier

Wat ik wil meegeven aan lotgenoten is dat je blijkbaar niet onverwoestbaar bent, het allemaal gaat goed komen en je zal zien dat het je sterker op je eigen manier maakt. Accepteren zal het proces versnellen en elke dag is weer een nieuwe uitdaging, maar ook een kans. Gedachtes komen en gaan, maar deze ervaring blijft, heeft je getekend en op bepaalde manier ook naar een hoger niveau gebracht. Dit had moeten gebeuren voor een hoger doel, later zal het duidelijk worden. Zelf ben ik er nog lang niet, ik re-integreer en worstel nog dagelijks met de gevolgen van de burn out. Ik weet alleen dat als ik leer los te laten en beter naar mezelf te luisteren en voor mezelf durf te kiezen, het goed gaat komen.

Het komt goed.
(Foto: Ian Froome/Unsplash)

De schrijfster van dit artikel vindt inmiddels veel geluk in haar webwinkel in sieraden Made by Mila, die vind je hier.
Ook jouw persoonlijke verhaal delen? Stuur een mail via onze contactpagina!

LEES DOOR: IK KREEG EEN BURN OUT EN IK BEN FOKKING STERK…