Maria’s leven is een bende in status quo stand, vindt ze. De burn out van haar man blijft voortduren en ze wil juist zo graag iemand om tegenaan te leunen. Ze is niet sterk genoeg om alles te dragen. Of dénkt ze dat maar?
Op dit moment voel ik mezelf mijlenver verwijderd van lege zelfhulp-oppeppers als: ‘Je moet mogelijkheden zien’, en: ‘Je kunt alles bereiken wat je maar wilt’. Leuke woorden, maar hallo, we hebben niet eens geld om de buitenkant van onze muur te laten opknappen zodat er binnen geen schimmel meer heerst. Ik merk dat het me deze dagen aan twee belangrijke zaken ontbreekt: moed en vechtlust. Ik heb nergens zin in. En ik laat me meevoeren door alles wat er om me heen gebeurt. Als ik hoor dat mijn zoon geen leeswonder is, probeer ik het in diezelfde week recht te breien en op te lossen, wat natuurlijk onmogelijk is. Het zijn de imperfecties waar ik zo slecht mee om kan gaan.
We hebben kracht, noch de tijd of middelen om de chaos tot bedaren te brengen
We hebben noch de kracht, noch de tijd, noch de middelen om de chaos in huis en hoofd tot bedaren brengen. Mijn gedachten staan maar op een ding en dat is mezelf boven water houden. Zorgen dat het werk doorgaat, dat de bankrekening gevuld blijft, dat ik kán werken en genoeg opdrachten verzamel. Zorgen dat de kinderen met niet te veel vlekken op hun kleren naar school gaan en vooral dat ik niet bezwijk onder gedachten dat deze burn out misschien wel nooit helemaal over zal gaan. Ik zoek standaard te laat mijn bed op. Mijn leven definieert zich als een wasmand met alleen maar enkele sokken. Chaotisch en een beetje ontmoedigend.
Jemig, als hij nou geen burn out had, kon ik een keer een sabattical houden
Vroeger kon ik avonden doorwerken, zat ik in een voortdurende stroom van energie. Nu zie ik dat voorlopig niet gebeuren. Met een schuin oog kijk ik naar mijn man die mij wakker houdt met zijn gesnurk. Jemig, als hij nou geen burn out had, kon ik een keer een sabbatical houden. In een vakantiehuisje gaan schrijven. Met vriendinnen naar Ibiza. Een hele zaterdag netflixen terwijl hij de kinderen meenam naar een indoor speeltuin. Als hij mij nou eens zou vastpakken en zou verzekeren dat alles goedkomt, zou ik misschien meer ontspannen zijn. ‘Maar je kunt dat én voor alles is een tijd,’ zegt iemand tijdens een mooie brainstorm waarvoor ik ben uitgenodigd. Ik ben omringd door vrouwen die hun eigen boontjes kunnen doppen en verlang naar die vrolijke onbevangenheid die ik bij hen zie. Ik wil ook kunnen werken en leven zonder de zorgen over de toekomst en over de gezondheid van mijn man.
Degene die de brainstorm leidt, raadt me een zelfhulpboek aan
Degene die de brainstorm leidt, raadt me een zelfhulpboek aan over hoe je je eigen leven kunt ontwerpen, blablabla. Of ik het wil lezen en daar een artikel over wil schrijven. Ik beloof het en stap iets blijer mijn auto in. De zon schijnt fel naar binnen en ik kauw nog even op de woorden die ik heb gehoord. Het voelde goed om weer met een redactie mee te denken, weer mee te doen. Ik vraag me tegelijkertijd af of ik ooit weer normale verhalen zal kunnen schrijven. Verhalen waar je ook een beetje om kunt lachen. ’Je maakt je steeds zo klein’, zegt een jobcoach die ik tweewekelijks spreek. Ja, maar ik wil ook niet groot zijn, denk ik bij mezelf. Ik wil me achter iemand kunnen verschuilen. Op mijn man kunnen leunen en zelf een beetje aanrommelen op werkgebied.
Waarom dan? Waarom ben ik zo bang geworden?
Maar waarom dan? Waarom ben ik zo bang geworden? Ik vond het altijd verslavend lekker om mijn eigen centen te verdienen, ideeën en tijd genoeg, ook met kleine kinderen. Ergens heb ik gedacht dat ik pas weer zou kunnen functioneren zodra de burn out van mijn man ver achter ons lag. Maar dit kan nog wel jaren gaan duren. Kan ik me in deze wachtstand ook ontwikkelen? Als de wil er is, zal ik misschien ook wel mogelijkheden gaan zien. Ik moet mijn blik aftrekken van die burn out en richten op alles wat ik zou willen en kunnen. Na deze gedachte voelt het of ik heel langzaam een paar loodzware schoenen uittrek.
Freelance journalist Maria van Beelen schrijft voor diverse (opvoed)bladen. Ze vertelt op STRESSED OUT over de periode dat haar man met een burn out worstelde.
LEES OOK: BEN JIJ BANG OM JE GROTER TE MAKEN? LEES DAN EVEN DIT…
8 x vrienden die je door een rottijd heen slepen 
Zo ga je om met slechte dagen en burn out terugval 