Waarom #challengeaccepted en de rel die erop volgde een probleem op zich is

Lees meer van Maaike Helmer

De #challengeaccepted en/of #womensupportingwomen komt al een paar dagen op timelines op social media voor. Het was een vrolijke bedoening van vrouwen die het vrouwzijn vierden. Tot de toon veranderde. En ironisch genoeg: wat volgde was vooral women against women.

Een paar dagen geleden werd ik door verschillende vrouwen via mijn DM benaderd over een nieuwe challenge. En of ik eraan mee wilde doen. Nu weet iedereen die mij een beetje kent, dat ik geen challenge mens ben. Integendeel zelfs. Toch besloot ik mee te doen.

Bij challenges heb ik zelf al snel het idee dat me iets wordt opgelegd en dat ik ergens aan vast zit. En ik bepaal graag zelf wat ik doe en hoe. Kortom, alle reden om niks met het verzoek te doen. En toen bedacht ik me: ik zou aan een jongere generatie willen laten zien dat iedereen oké is zoals hij of zij is. En dat je niet ‘iets hoeft te zijn om van waarde te zijn’, een gedachte waar ik sterk voorstander van ben.

Mijn eigen hashtag werd ook #peoplesupportingpeople

Maar dan was er nog wat. Ikzelf ben wars van groepjes en wilde – voor mezelf dan, hè – niet dat dit een populariteitswedstrijdje werd waarin bepaalde mensen wel en anderen niet mee mochten doen. Daarom besloot ik het verzoek om 50(!) andere vrouwen een DM te sturen, te negeren en álle vrouwen op te roepen om elkaar te supporten, go ahead! Vervolgens besloot ik dat ik gewoon vind dat we elkaar allemáál moeten supporten. Als mens. Dus werd mijn hashtag naast #challengeaccepted en #womensupportingwomen ook #peoplesupportingpeople. Ondertussen liep mijn timeline vol met blije mensen – vooral dus vrouwen – die hun foto deelden. En eerlijk? Het maakte me vrolijk. In deze tijden waarin alles zo heftig is, gewoon mensen die lieten zien dat er iets te vieren was. Vrouwzijn, of zoals ik het dan zie: menszijn.

En toen veranderde het.

Vervolgens zag ik op verschillende timelines berichten verschijnen, verschillend van toon. Van ‘Ik las dit over waar het vandaan komt, delen jullie het ook?‘ tot ronduit verwijtende ‘Als je niet weet waaróm we dit doen, doe dan niet zo dom, oppervlakkig en gedachteloos mee, want dit is de échte reden!’ Het doelde op een mogelijke oorsprong van de challenge. Die zou in Turkije liggen en te maken hebben met vrouwenrechten en -moord (naar aanleiding van de gruwelijke moord op Pinar Gültekin die vermoord werd door haar ex). Of deze oorsprong ook klopte, werd vervolgens onderzocht door een journaliste van de New York Times.

Het zou ijdel en oppervlakkig zijn om een portret van jezelf te delen voor womanhood

Tegelijkertijd ontstond er ook nog een ander geluid: dat het überhaupt ijdel en oppervlakkig zou zijn om een portret van jezelf te delen om womanhood in zijn algemeenheid een warm hart toe te dragen. Helemaal nu de wereld in brand staat. En waarom deelden we eigenlijk geen foto’s van mensen die dat meer hadden verdiend en nodig hadden? Die ergens voor stónden? Bovendien: als vrouwen foto’s van zichzelf deelden, was dit dan niet gewoon… het idee van mánnen? En was het niet zo dat wij vrouwen hiermee vooral onszélf even wilden showen?

De toon verhardde meteen

Eerlijk gezegd, maakte het me verdrietig. In plaats van dat we het gesprek aangingen, verhardde de toon meteen. Geen gesprek. Maar vuren. In plaats van het (al dan niet oppervlakkige) celebrating womanhood en/of het eren van een belangrijk hoger doel, door de vrouwenrechten te benoemen, werd het online een wedstrijd in wie het meest gelijk had. En ironisch genoeg: het werd vooral women against women. Tot zover de solidariteit. Zelden heb ik mannen zich zo stil horen houden.

Nee, je mag niet een foto van jezelf delen om vrouwzijn te steunen, dat is echt een belachelijke egotrip

Deel niet zomaar iets als je niet weet waar de oorsprong vandaan komt

Je kan beter een foto van iemand anders delen

Ik doe niet mee aan dit soort onzin en roep anderen op dat ook niet te doen

Ik zei het al eerder and I will say it again, het zou zo fijn zijn als we eens het gesprek aangingen, in plaats van alleen maar te schieten. Het is een teken des tijds dat zélfs als wij vrouwen met zijn allen een gemeenschappelijk doel zouden kunnen hebben, namelijk: vrouwen (of mensen in zijn algemeenheid, wat je wilt), we elkaar alsnóg in de haren vliegen. Laten we blijven kijken naar waar we allemáál naartoe willen, in plaats van telkens te focussen op waar we in verschillen. Dat zou zo’n stap vooruit zijn in deze tijd…

Voor een adequate behandeling van stress (ondersteunend bij burn out) doe je de Online Masterclass ‘Effectief omgaan met stress’, gebaseerd op de meest recente inzichten uit de psychologie, fysiologie en neurologie. In 7 weken ontdek je wat je kunt doen om stress te herkennen, voorkomen én op te lossen. Met oefeningen die wetenschappelijk bewezen zijn, écht helpen en een handig digitaal werkboek. Meer informatie vind je HIER.

Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van het succesvolle boek ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant).

LEES DOOR: DIT IS WAAROM IK ZO MOE WORD VAN SOCIAL MEDIA OP DIT MOMENT…