Waarom ik op dit moment zo moe word van social media

Lees meer van Maaike Helmer

Ik word momenteel zó moe van social media in deze tijden van corona. Timelines zijn kroegen geworden waarin continu gevochten wordt.

Vroeger, toen we met zijn alleen Twitter net hadden ontdekt (hier spreekt oma), leken social media een soort stamkroegen. Je kwam binnen, zag eigenlijk elke keer de vaste stamgasten zitten (gezellig, maar wel; elke keer hadden dezelfde mensen het hoogste woord), en dan kletste je aan de bar wat over je dag. Het ging niet zozeer om gelijk hebben, of gelijk krijgen. We waren nogal verwonderd dat we met zijn allen online een gesprek aan konden gaan en maakten daar vooral gebruik van op een positieve manier. Een simpel ‘hoe was jouw dag’ kwam relatief vaak voor.

Men was over het algemeen geneigd het gesprek aan te gaan

Ook op Facebook en Twitter deelden mensen in het begin nog vooral persoonlijke zaken. De vraag ‘Waar denk je aan?’ werd heel serieus genomen en was vooral heel particulier. Dus zag je in je timeline vooral wat mensen zoal in huis meemaakten, met hun gezin, of hun kat. Ze vroegen wie de beste tips hadden voor het plakken van een band. Ging het dan niet over Grote Zaken? Ook. Absoluut. En ja, er waren fitties (online ruzies, red.). Natuurlijk waren die er. Maar omdat er relatief weinig mensen waren, viel het nogal op. Alleen al daarom men over het algemeen geneigd om alsnog het gesprek aan te gaan. Boos worden en dan luisteren naar het argument van de ander. En dan misschien nog bozer worden, of proberen samen tot een consensus te komen, of het eens zijn over dat jullie het nooit eens gaan worden.

Als ik mijn Facebook of Twitter open schreeuwt iedereen

Idealiseer ik die tijd? Misschien. Klopt mijn weergave? Ik kan het niet bewijzen. Maar het voelde allemaal redelijk relaxed. Wat is dat nu anders. Als ik mijn Facebook of Twitter open, schreeuwt iedereen zijn eigen gelijk. Het gesprek is weg. Roependen in woestijnen vol andere roependen en niemand die nog geïnteresseerd is om echt een gesprek aan te gaan; elke vraag stuit op een nieuw schreeuwen van de eigen mening.

Het ironische is dat veel mensen de wereld juist willen helpen

Het verdrietige (en ironische) is, dat veel mensen het gevoel hebben dat ze de wereld helpen, iets wat ik ook al benoem in dit artikel dat ik schreef voor JAN magazine. Bijvoorbeeld omdat ze denken dat alles in de wereld nu één groot complot is, óf juist het tegendeel. We durven niet meer te twijfelen, open vragen te stellen zonder de suggestie van het antwoord al in de vraag te leggen, oprecht in gesprek te gaan. Het zijn angstige tijden, en dat maakt blijkbaar in de mens los dat we elke (communicatieve) nuance verliezen; iedereen staat met zijn hakken in het zand. En zodra anderen het gesprek aangaan, wordt het een wederzijds moddergooien in plaats van converseren. Maar als we niet práten, dan verharden we alleen maar in ons eigen gelijk. En dat is wat ik nu om me heen veel zie gebeuren. Vooral vanachter en scherm is het makkelijk je mening de lucht in te vuren. Mooier is het om open te blijven staan. Maar dat gebeurt niet.

Ik moet de laatste tijd steeds vaker denken aan een uitspraak van Voltaire:

Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu’au bout pour que vous puissiez le dire.

Vertaling: ‘Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen.’ Het kan best zijn dat mensen het met elkaar pertinent oneens zijn, maar met modder gooien helpt sowieso niet. Social media verwordt tot unsocial media. Als ik ‘de kroeg’ binnenstap, is iedereen naar elkaar aan het schreeuwen. Niet eens omdat ze boos zijn, maar omdat ze allemaal denken dat ze de goede zaak dienen. Ik merk dat ik een stap terug wil doen. Een tijdje geleden verdween ik maar liefst een maand van social media, soms denk ik: misschien moet ik dat maar weer eens doen… En misschien moeten we allemaal even een time-out nemen, al was het maar om ons te bezinnen op hoe je een gesprek voert. Dat ook weer even in het échte leven oefenen, waar je hopelijk ook niet meteen met elkaar op de vuist gaat, zou al een goede reminder zijn.

Voor een adequate behandeling van stress (ondersteunend bij burn out) doe je de Online Masterclass ‘Effectief omgaan met stress’, gebaseerd op de meest recente inzichten uit de psychologie, fysiologie en neurologie. In 7 weken ontdek je wat je kunt doen om stress te herkennen, voorkomen én op te lossen. Met oefeningen die wetenschappelijk bewezen zijn, écht helpen en een handig digitaal werkboek. Meer informatie vind je HIER.

Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van het succesvolle boek ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant).

LEES OOK: VERSLAAFD AAN JE MOBIEL? DIT KAN ERTEGEN HELPEN…