Elisah Jacobs is oprichter en eigenaar van interieursite Interior Junkie. Hoe houdt zij balans in haar drukke leven? En hoe kwam zij uit bij haar grote passie?
Was wonen en interieur altijd waar je passie lag?
‘Jarenlang dacht ik dat mode mijn passie was. Als ik daar nu opterugkijk, weet ik dat dat eigenlijk niet waar was. Het kwam niet uit mijn allerdiepste binnenste. Als kind al was ik altijd bezig met het inrichten van mijn kamer, én de kamer naast mijn kamer. Ik was gek op van die Belleville meisjes-Lego, waarmee je huizen kon bouwen en die naar jouw smaak kon inrichten. Toch zag ik die passie altijd als iets wat gewoon bij me hoorde, niet per se iets waar je dan ook je werk van maakt. Het ging eigenlijk zo onbewust…’
‘Op papier was het een topbaan, waarom voelde ik dat dan niet?’
Hoe is Interior Junkie gestart dan?
‘Na mijn opleiding journalistiek kwam ik bij verschillende werkgevers terecht die toch echt wel hun kern vonden in de modewereld. Een pr bureau bijvoorbeeld, een modemagazine. Ik had het er wel naar mijn zin, maar ergens miste ik ook een soort heilig vuur, een soort ‘vanzelfheid’, wat ze ook wel ‘flow’ noemen. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat ik eens achter mijn bureau zat bij een werkgever en dacht: ik begrijp het niet, op papier is dit een topbaan, maar waarom vóel ik het dan nu niet?’
Herkenbaar. Dat je op een plek zit en denkt: iedereen zou toch een moord doen voor deze baan?
‘Het was uiteindelijk zelfs zo erg, dat ik stiekem ging hopen op ontslag, ondanks dat ik natuurlijk wel gewoon mijn best bleef doen. Dat ontslag kwam inderdaad. En tot mijn schaamte was ik toen opgelucht. Ik besloot te freelancen. Ik gaf mezelf drie maanden mijn freelance bestaan van de grond te krijgen. En eigenlijk als vanzelf richtte ik vrij snel na mijn beslissing om te gaan freelancen ook Interior Junkie op. Ik hoefde er niet eens over na te denken: het was iets wat ik miste in Nederland, een goede site op woongebied. Nou, dan bouw ik die toch zelf? En toen viel alles, opeens, razendsnel op zijn plek. Dát was het! Al die tijd had mijn diepste passie gewoon recht voor mijn neus gelegen. Ik had het totaal niet gezien. En toen ik er eindelijk naar luisterde, klopte alles.’
‘Om te kunnen groeien móest ik minder betaald werk gaan doen’
Ook dat herken ik: omdat er nog geen online magazine was over stress, besloot ik dat zelf op te richten. Toen STRESSED OUT eenmaal stond, leek het wel alsof alles me makkelijk afging en dingen vanzelf naar me toe kwamen. Niet dat ik er niet keihard voor werkte…
‘Precies. Dat heb ik ook. In het begin deed ik er ook veel betaalde klussen naast, maar ik merkte dat ik dan vaak tot een oneindig aantal gewerkte uren per week kwam. Om te kunnen groeien moest ik minder betaald werk gaan doen. Dat betekende: financieel rustig aan. Ik realiseerde me dat ik een stapje terug moest doen op dat gebied, om mijn site vooruit te brengen. Maar ik wíst dat het een succes kon worden. Ik geloofde heilig in Interior Junkie, ik had een lange adem, juist omdat ik wist: dit is gewoon echt een goed idee. Gelukkig dacht mijn vriend Chris daar ook zo over. Onbetaalbaar, een partner die zo in je gelooft.’
Nooit bang geweest dat het niet goed zou komen?
‘Nee, eigenlijk niet. Ik geloof echt in Interior Junkie. En sinds september vorig jaar kan ik er ook echt volledig van leven.’
‘Thuiswerken? Dat werkte niet voor mij, ik had geen begin- en eindtijd’
Jij bént natuurlijk je bedrijf. Ben jij weleens gestrest?
‘Als ik gestrest ben, is het meestal in korte spurts. Ik ben stress ook snel weer kwijt.’
Wat was voor jou de meest stressvolle periode?
‘Nou, die beginperiode waar ik het net over had, dat vond ik wel aanpoten. Je doet natuurlijk ook dan vooral investeringen, maar die moet je er ooit wel uit gaan halen. Dat geeft best wat druk, als je nog niets overhoudt aan alles wat je erin stopt. Wat voor mij ook vooral totaal niet werkte, was thuis werken. Ik had namelijk geen begin- en eindtijd. Dan zat ik ‘s avonds televisie te kijken en ondertussen naar mijn dichtgeklapte laptop te staren: ik had het gevoel dat ik dan nog steeds moest werken.’
Hoe heb je dat opgelost?
‘Ik heb een kantoor buitenshuis gezocht, ik werk nu bij #workmode. Dat is echt mijn beste beslissing ever. Geeft me zoveel rust in mijn hoofd. Als ik nu thuis ben, ben ik ook echt thuis.’
‘Het idee heerst dat je als blogger bijna niets doet en een luilekkerleventje leidt’
Je vlogt sinds enige tijd ook…
‘Klopt. Om te laten zien wat ik zoal meemaak, maar ook om te laten zien dat het leven van een blogger echt niet altijd over rozen gaat. Bloggen is gewoon ook echt keihard werken. Ik laat zien dat mijn huis er soms ook niet uit ziet. Dat ik soms ook gewoon omval van de griep. Die blog gaat door. Hoe dan ook.’
Is dat wat mensen denken, dat het alleen maar glitter and glamour is?
‘Ja, het idee heerst dat je bijna niets doet en een geweldig luilekkerleventje leidt, maar het is echt wel pittig. Vroeger was dat nog erger, toen ik nog helemaal alleen werkte, ging ik echt overal naartoe, alle uitnodigingen nam ik aan. Overal ging ik op in. Soms wist ik van voren niet dat ik van achteren leefde; content maken, redigeren en inplannen, overleggen met verschillende partijen, samenwerkingen, vergaderingen, onderhandelingen, enzovoort. En er gaat ook echt weleens wat mis. Ondernemen is regelmatig keihard op je bek gaan en daarna weer opstaan en doorgaan.’
Maar het is het waard?
‘Absoluut. En ik doe het ook niet meer alleen. Er zijn veel contributors en ik heb een stagiair. Dat is superfijn. En ik heb ‘nee’ leren zeggen. Ik vertrouw op mezelf en mijn waarnemingsvermogen en kennis. Dan is soms niet iedereen blij, maar ik handel in het belang van Interior Junkie.’
DIT WIL JE OOK LEZEN! ROOS SCHLIKKER: ‘DAT BLIJE LABRADOR ZIJN, HEB IK AF MOETEN LEREN...’
Heb jij veel tegenslagen gehad in je leven?
‘Ik prijs mezelf gelukkig met het leven dat ik leid. Het enige wat ik kan bedenken, is dat ik een schildklieraandoening heb. Dat houd ik gewoon goed in de gaten. Ik gebruik een medicijn dat nu moeilijk verkrijgbaar is; ik heb nog genoeg voor een maand. Ik hoop dat het daarna wel weer beschikbaar is, want als dat niet zo is, kun je je daar behoorlijk ziek van worden.’
Ik zou daar dus enorm over inzitten, nú al.
‘Ik niet. Ik ga binnenkort informeren bij de apotheek en we will cross that bridge when we get there. Ik kan de situatie nu toch niet te veranderen door me zorgen te maken.’
‘Ik heb zelf van dichtbij gezien wat stress met een mens kan doen’
Klopt het dat jij niet piekert? Die indruk krijg ik.
‘Het zal wellicht te maken hebben met mijn Indische achtergrond, maar nee, ik pieker niet echt. Ik raak ergens even flink van in de stress, zoek een oplossing en dan laat ik het los.’
En als ergens nou geen oplossing voor ís?
‘Dan laat ik het ook los. Er is immers geen oplossing voor…’
Dat is een bekende uitspraak van de oude Indiase filosoof Shantideva. Heel wijs!
‘Wat ook wel helpt, denk ik, is dat ik van dichtbij heb gezien wat stress met iemand kan doen. Mijn vriend Chris had een burn out en dat heeft behoorlijk wat indruk op me gemaakt. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat hij in de auto belde met een enorme paniekaanval; hij dacht serieus dat hij een hartaanval kreeg. Door wat hij heeft doorgemaakt, en doordat we daar veel over hebben gepraat, leerde ik ook heel veel over hoe je stress in toom houdt. Hij is ook een piekeraar bijvoorbeeld. Ik probeer echt níet te piekeren.’
Ben jij over het algemeen relaxed? Ik bedoel, even los van die stress spurts?
‘Mwoah. Ik ben vooral goed voorbereid. Vroeger al, op school. Ik maakte een strakke planning, waarbij ik elke dag een paar uur leerde voor mijn eindexamen. Met als gevolg dat ik ongeveer drie weken voor het examen he-le-maal klaar was. Terwijl anderen nog zaten te blokken. Ik denk dat ik gewoon kijk wat er moet gebeuren en daarnaar handel. Zorgen zijn voor morgen. Of niet. Liever niet, natuurlijk.’
LEES OOK: WORKING IT OUT MET ANNE BARNHOORN: ‘PAALDANSEN WAS ECHT MIJN REDDING!’
(Foto bij dit interview: Kee & Kee)
Over problemen loslaten: wat je van bomen in de herfst kunt leren 
Heb jij een A, B of C persoonlijkheid? 