Over problemen loslaten: wat je van bomen in de herfst kunt leren

Lees meer van Maaike Helmer

De natuur in de herfst kan op een filosofische manier inspirerend zijn. De bomen laten langzaam hun blaadjes los. Omdat die hen niet meer dienen en nu alleen nog de lasten verzwaren. Waarom zouden wij mensen niet hetzelfde doen?

‘Herfst: neem eens een voorbeeld aan de bomen buiten. Laat los wat je niet meer dient.’

Loslaten is moeilijk, dat is zo. En toch. De bomen oefenen elk jaar.

Als ik vind dat het anders zou moeten zijn, blijf ik nadenken

Vroeger, en soms nog steeds, vond/vind ik dat ook: dat loslaten moeilijk is. Vooral als dingen niet gaan zoals ik dénk dat het zou horen, en andere mensen daar mijns inziens de oorzaak van zijn (mijn verwachtingen van hen zijn dat natuurlijk), vind ik het moeilijk om dat los te laten. Als iemand mij (in mijn ogen) rot behandelt bijvoorbeeld, en ik daar geen verklaring voor heb. Dan vind ik dat de situatie anders zou moeten zijn en dús blijf ik er maar extra lang over nadenken, in de hoop dat ik met mijn ‘gedachtenkracht’ kan achterhalen waaróm iemand doet wat hij/zij doet. Of hoop ik dat, als ik er maar lang genoeg over nadenk, ik een antwoord krijg, magischerwijs. Overthinking dus gewoon.

Ik kwam vaster te zitten in een negatief denkpatroon

Feit is, dat ik daarmee eigenlijk nooit verder kwam. Hoe langer ik nadacht, hoe vaster ik mezelf draaide in een denkpatroon. En toen, op zo’n herfstige dag dat de grond bezaaid lag met bladeren, ging me iets dagen. Als de bladeren de bomen niet meer dienen, voeden zij deze niet meer. De bladeren laten langzaam los en verdwijnen op de grond. Wat zou er gebeuren als de bomen koste wat kost de bladeren zouden willen vasthouden? Als zij al hun energie zouden gebruiken deze bladeren niet te laten gaan? Niet los te laten? *Kuch-* zoals wij dat soms doen met onze problemen?

Je verliest je kracht en gaat er uiteindelijk aan onderdoor

Ik ben geen bioloog, dus wat nu volgt is meer een filosofische gedachte. De boom in de volgende metafoor ben jij (of ik). Ik denk dat de boom langzaam maar zeker zijn eigen kracht verliest als hij de bladeren blijft vasthouden. De bladeren (metafoor voor een probleem) onttrekken hem zijn energie. En tot slot zou hij vastlopen in dit proces. Hij zou te veel energie kwijt zijn aan de bladeren.

Soms is loslaten het beste… zodat je weer kunt bloeien

Minder dramatisch, maar toch zeker zo vervelend is het volgens mij ook voor mensen. Denk je je vast in een probleem, dan verlies je je kracht en uiteindelijk ga je eraan onderdoor. Kun je het niet oplossen, omdat je er simpelweg geen invloed op hebt, dan is soms loslaten het beste wat je kunt doen. En net als een boom zul je zien dat je dan over een tijdje weer nieuwe krachten opdoet. Om te bloeien, zonder de ballast van wat je niet (meer) dient.

LEES OOK: WIL JIJ HET ROER OMGOOIEN IN JE LEVEN? LEES DAN EVEN DIT.

Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant).