Alleenzaamheid #4: 'Ben ik niet productief, dan word ik zenuwachtig'

Lees meer van Andrea Dronk

Andrea Dronk schreef eerder de taboedoorbrekende reeks ‘Hoofdzaken’, over haar leven met dysthemie (een vorm van depressie). Ditmaal opnieuw een taboedoorbrekende reeks, waarin ze openhartig vertelt over eenzaamheid. In deze tijden van corona treft eenzaamheid velen. Andrea is gewend om alleen te zijn en werken. Maar nu het moet, voelt het toch anders.

Peuters belanden in de zelluf-doen-fase. Ik heb het idee dat ik die fase nooit helemaal ben ontgroeid. Alles maar willen beetpakken en perfectioneren tot de max. Mezelf bezighouden als kind, veel op mezelf zijn en ondernemen en later als zelfstandige aan het werk.

Ik heb nogal moeite om dat ‘zelf’ te begrijpen

Maar ik heb nogal moeite met dat ‘zelf’ te begrijpen. Als ik mijn gelezen zelfhulpboeken mag geloven, is het helemaal niet erg om alleen te zijn. Maar toch is er een hoge mate van rusteloosheid die voortkomt uit het feit dat ik mezelf niet compleet en heel voel als eenling. Het stoort me dat de vraagstukken rondom het onderwerp blijven knagen. Als ik het antwoord niet heb, wie dan wel?

Ik zoek geërgerd naar iets om mijn brein te entertainen

Ik houd me voornamelijk bezig met opdrachten van anderen uitvoeren. Moet er iets geregeld worden voor familie of vrienden? Tuurlijk denk ik mee en ja hoor, ik wil het ook best oppakken en uitvoeren. Als ik iets kan realiseren voor een ander, geeft dat een stukje erkenning en ben ik van waarde. Ben ik niet bezig en zit ik alleen op de bank, en in mijn ogen dus niet productief, word ik zenuwachtig en zoek ik geërgerd naar iets om mijn brein te entertainen. Waarom lukt het me niet om gewoon de teugels te laten vieren? Al is het maar een klein beetje. Ergens heb ik de afslag richting ‘niet goed genoeg’ genomen en ben ik verdwaald geraakt.

Ik wil vooruitkijken en groeien, ook als het gaat om alleen zijn

Voor mijn gevoel heb ik continu en jarenlang alles en iedereen van me afgeduwd. Niet heel bewust, dat kwartje valt nu pas. Als ik alleen ben, kunnen anderen niets over mij denken of zeggen. Als ik alleen ben, kan ik niemand vermoeien met mijn gedachten. Als ik alleen ben, kan niemand mij pijn doen. Ik probeer af en toe eens terug te kijken. Wat heeft bijgedragen aan de overtuigingen die ik heb gevormd? Welke gebeurtenis, persoon of situatie heeft mij gesterkt in mijn idee over alleen zijn en voelen? Natuurlijk heb ik mijzelf laten beïnvloeden. Ik was jong, zocht obsessief de betekenis van het leven en had weinig tot geen zelfvertrouwen. Wanneer ik mezelf toesta om een blik te werpen op wat is geweest, word ik al snel boos en voel ik me verslagen. De waarom-vragen komen dan één voor één voorbij. Toch wil ik daar niet te veel aan toegeven. Ik wil vooruitkijken en groeien, ook als het gaat om alleen zijn en daar vrede mee hebben. Als single vrouw niet ‘sorry’ te hoeven zeggen om mijn situatie.

Afleiding: een synthetisch medicijn dat het symptoom bestrijdt

Voor nu is afleiding nog steeds het beste medicijn. En dan bedoel ik een synthetisch medicijn dat het symptoom bestrijdt en niet de oorzaak aanpakt . Afleiding verzacht de pijnlijke momenten van eenzaamheid een beetje. Als ik me alleen voel, is daar mijn smartphone, laptop, een boek, eten. Alles binnen handbereik. Gek eigenlijk, hoe ook al die dingen zouden helpen om te kunnen verbinden met de ander. Nu even niet. In dat opzicht heeft de coronacrisis niet per se mijn eenzaamheid vergroot. Ik word er alleen wel keer op keer op gewezen omdat de nadruk erop ligt in deze tijd. En ook dat heeft zijn gevolgen voor mijn gemoedstoestand en voedt mijn overtuigingen.

LEES OOK DEEL 1: ‘IK ZIT IN QUARANTAINE IN MIJN EENTJE’

DEEL 2: ‘HET IS ME, MYSELF EN MIJN SMARTPHONE’

EN DEEL 3: ‘IN CORONATIJD WORD IK WEER GECONFRONTEERD MET VEEL ALLEEN ZIJN’

Andrea Dronk is tekstschrijver, ze wil ooit een boek schrijven. Op STRESSED OUT schreef ze eerder de taboedoorbrekende rubriek ‘hoofd-zaken’ over haar leven met dysthemie (depressie). In de rubriek ‘alleenzaam’ doorbreekt ze opnieuw een taboe, ditmaal over eenzaamheid.