26 september is de dag van de eierstokkanker. Gladys van den Munckhoff (47), van stichting Ruby and Rose, zet zich in voor meer aandacht voor en onderzoek naar gynaecologische kankers. Hoe houdt zij balans? Wat is belangrijk in haar leven? Ze heeft een zware, zeer stressvolle periode achter de rug, hoe houdt zij het hoofd boven water?
Hoe kwam je bij Ruby & Rose terecht?
‘In 2004 heb ik zelf baarmoederhalskanker gehad. In 2006 won ik een geldprijs en dat gaf mij de vrijheid om te doen wat ik echt wilde. Ik wilde iets terugdoen én ik wil de wereld laten weten hoe bedrieglijk gynaecologische kankers zijn. Er moet een verschuiving komen in dat bewustzijn. Ruby & Rose zet zich daarvoor in.’
Het gaat goed met Ruby & Rose, maar jij zelf hebt een loodzware periode achter de rug…
‘Klopt. Anderhalf jaar geleden overleed mijn man, Eric, door een auto-ongeluk. Ik kan me nog zo herinneren dat de bel ging en ik twee agenten zag staan, ik wist: ‘Dit gaat om Eric. Die komt nooit meer terug.’ Eric is bij een bocht tegen een boom aangereden. Ik denk dat vermoeidheid en stress er een rol in hebben gespeeld, we runden een golfbaan en dat was best zwaar. Eric was het type dat zijn zorgen niet deelde, zelfs niet met mij. In de periode erna is het enige waar ik me op richtte onze zoon Levi zo goed mogelijk ondersteunen.’
Hoe deal je met zoiets?
‘Ik was altijd van het ik-doe-het-wel-alleen. Maar na Erics overlijden kwam er zó veel over me heen, dat ik de hulp accepteerde die me geboden werd. Het bijzondere was juist dat het netwerk dat ik had opgebouwd met Ruby & Rose zich als een warme deken om me heen sloot. Ik werd van alle kanten bijgestaan, van mensen met pannen soep, tot juridische hulp. Tot op de dag van vandaag zijn die mensen er voor me.’
‘Je bent sterker dan je denkt, dat heb ik de afgelopen tijd wel geleerd’
Wat heb je geleerd in die tijd?
‘Dat je sterker bent dan je denkt. Dat je een aangeboden hand moet accepteren. En dat je naar je onderbuikgevoel moet luisteren. Dat deed ik al, dat doe ik nu nog sterker. Door wat ik zelf eerder heb meegemaakt en wat er met Eric is gebeurd, sta ik nog sterker in verbinding met mijn gevoel. Het leven is kwetsbaar, het kan zomaar over zijn. Daarom moet je geen dingen doen die niet goed voelen.’
Zijn er momenten dat je het even allemaal niet meer weet?
‘Natuurlijk zijn er momenten dat ik heel verdrietig ben, dat mag ook. En het ís ook heftig; ik leefde anderhalf jaar op pure adrenaline. Ik was alleen maar bezig met ervoor te zorgen dat alles werd geregeld en dat Levi – relatief – oké was. Ik ben krachtig voor Levi. Ik wil dat hij later terugkijkt op een fijne jeugd. Als ik in zijn ogen kijk, weet ik waar ik het voor doe. Ik wil een veilige haven zijn voor hem. Je kunt trouwens ook heel veel leren van een kind. Levi leeft in het nu, niet in het gisteren of morgen. Ja, hij is zijn papa kwijt. Maar ik merk aan Levi dat hij zich vasthoudt aan de positieve herinneringen en niet aan wat er niet meer is.’
‘Als ik íets geleerd heb van Eric, dan is het genieten’
Doe jij dat?
‘Ja. En ik geef mezelf de opdracht te genieten. Dat is wat Eric ook gewild zou hebben, als ik íets van hem heb geleerd, is het genieten. Als Levi vraagt ‘zullen we ergens gaan eten’, denk ik al snel: waarom niet? Tijd samen is heel belangrijk. Tijd is eigenlijk alles wat je hebt.’
Hoe gaat het nu met je?
‘Wel goed, al staat me nu opnieuw een zware periode te wachten. Mijn moeder heeft ALS, ik probeer ons gezin zo goed mogelijk te ondersteunen.’
#workingitout Larissa: ‘Die hele vakantie lag ik in een hotelbed te huilen’
Heb je wel een uitlaatklep?
‘Ik wil gaan sporten, ik denk dat het goed is als ik iets lichamelijks heb waarin ik alles kan kanaliseren. En psychische hulp? Als Levi maar oké is, dan kom ik vanzelf wel een keer aan mezelf toe. Ik schuif het nu ook nog voor me uit, heb nog niet het gevoel dat het nodig is, hoewel ik ook niet uitsluit dat ik daar later anders over denk. Maar nu gaat het goed.’
Heb jij een levensadvies?
‘Verzamel goede mensen om je heen. Leef in het nu, want dat is feitelijk alles wat we hebben. Volg je eigen weg; luister naar je buik, die liegt niet. Kijk naar wat je hebt en wees niet bezig met wat je niet hebt. Dat is zó onbelangrijk. Geniet van elke dag met de mensen van wie je houdt. Want echt, het kan zomaar voorbij zijn.’
(foto Gladys: Fotografie Kiki)
Ivmb de dag van de eierstokkanker (26 september), kun je voor € 9,95 een amulet bestellen om onderzoek naar eierstokkanker te steunen. Het amulet is ontworpen door kunstenares Dorenda Dennissen i.s.m. eierstokkankerpatiënte Corina Berendsen. Bestellen kan hier.
Meepraten over het verhaal van Gladys? Dat kan op onze Facebookpagina.
Working it out. Ionica Smeets: ‘Ik huil minder dan gemiddeld’ 
Working it out. Roos Schlikker: ‘Dat blije labrador zijn, heb ik moeten afleren’ 