Het geluk lijkt weer enigszins teruggekeerd in Huize van Beelen. Maria’s man doet zijn best om te relaxen na de burn out terugval en ook de kinderen zorgen voor veel mooie momenten. Waarom zitten de tranen dan toch zo hoog bij Maria? Dit is de laatste van deze serie, maar… Maria komt terug! We houden je op de hoogte!
Vissen, dat is het nieuwe middel dat mijn man rust gaat geven na de burn out terugval. Hij pakt z’n oude hobby weer op. Overdag meestal met z’n vader, ’s avonds vaak ook met vrienden. Ons huis is gevuld met hengels, de geur van pieren en zijn voorliefde voor Youtube-filmpjes waarin een oude man tergend langzaam uitlegt hoe je onderlijnen kunt maken en hoe je de vislijnen het beste kunt knopen.
LEES OOK: SOMS KUN JE EEN BURN OUT ACHTERAF ZIEN ALS EEN ZEGEN...
Dorito’s en Youtube
Op de dagen dat mijn kinderen bij de opvang zitten of op school terwijl de jongste slaapt en ik eigenlijk zin heb om in mijn eentje een hele zak Dorito’s weg te werken, zit mijn man in de woonkamer te YouTuben. Dat is even wennen, maar voor het goede doel, hou ik mezelf steeds maar voor.
Van kinderen wordt vaak gezegd dat hun lachende smoeltjes een heleboel drukte van overdag goedmaken. Dat als ze je ’s ochtends toelachen je vergeten bent dat je er die nacht twee keer uit je bed bent gestommeld. Dat je ze in de stilte van de nacht in slaap hebt gewiegd en gekust. En op je tenen hun kamertje uit sneakte. Uit eigen ervaring weet ik dat dat inderdaad een beetje zo werkt. Dat die spekbeentjes die zo vaak van je weglopen op de meest ongelukkige momenten, bijvoorbeeld als je met twee boodschappentassen voor je auto staat, ‘s avonds toch weer zo lief zijn dat je er in wilt bijten. Ik wil je opeten, maar ook weer niet, want ik wil dat je voor altijd bij me blijft. Omdat ik weet dat ik later die foto’s terug zal kijken en zal vinden dat deze tijd veel te snel voorbij is gerend.
Met zijn heldere blik is mijn man in staat om het afgelopen stressjaar volledig uit te wissen
Het blozende gezicht en de frisse blik in de ogen van mijn man na een paar uur vissen aan zee, hebben nagenoeg hetzelfde effect. Met zijn heldere blik is mijn man in staat om het afgelopen stressjaar volledig uit te wissen. Ik word zo blij van zijn mooie hoofd dat ik wel kan janken. Nu het beter gaat, heb ik helemaal geen zin meer om te huilen. God weet hoeveel tranen ik in mijn auto heb gelaten over de depressie die in ons allebei zat. Maar huilen doe ik wel. En dat gebeurt op onverwachte momenten. Momenten die ik eerst moeilijk en vermoeiend vond, zoals het naar bed brengen van de kinderen. Dat ik mezelf die trap opsleepte en wenste dat ik drie nanny’s had die dit voor me deden. Nu het allemaal vrediger is in huis, lukt het me om de kinderen weer normaal in hun bedjes te krijgen. Sterker nog: ik voel het verlangen om ’s avonds graag nog even tijd met de oudste twee door te brengen, gewoon omdat het zo gezellig is en ik minder moe.
ANDEREN LAZEN OOK: ELKE BURN OUT TELT STANDAARD DEZE 3 FASES, GOED OM TE WETEN!
Tijd beetpakken
Ik peuter een oud boek uit de boekenstapel en begin voor te lezen. Gossie, dit was het kleuterboek dat ik een paar jaar gelezen zo vaak las. Lieve onschuldige verhaaltjes over logeerpartijtjes en kinderen die met hun oma koekjes bakken. En alles op rijm. Tijdens het lezen herinneren mijn zoon en dochter zich de versjes ook weer. Ik word in één klap teruggevoerd naar de tijd dat ze allebei nog klein waren en onze jongste net geboren. Dat we dit boekje er ’s avonds bij pakten.
Ik wou dat ik die tijd even kon beetpakken en dat ik het jaar dat daarop volgde kon overdoen.
Een jaar lang heb ik gevochten tegen zorgen en vond ik alles te veel
Een jaar lang heb ik gevochten tegen zorgen, grauwe gedachten en vond ik alles, zelfs het uit school halen van mijn eigen kinderen die door mijn man en mij zo gewenst waren, te veel. Een jaar lang ben ik boos geweest dat ik er alleen voor stond. Heb ik ze heimelijk groot gewenst, zodat de herrie in huis tot een lager volume zou gereduceerd zou worden. Nu hun pyjama’s te klein zijn geworden en ik mijn zoon bijna niet meer uit bed kan tillen, besef ik dat er een kostbaar kinderjaar uit mijn vingers is geglipt. Pas als ik uit hun kamer ben geslopen, laat ik in een stille, donkere woonkamer de tranen overdadig over mijn wangen stromen.
Maria van Beelen, moeder van drie kinderen onder de 8 jaar, is zelfstandig schrijver en journalist voor verschillende bekende tijdschriften. Dit is voorlopig even de laatste ‘Maria’s man had ‘n burn out’, maar Maria komt terug! Wil je graag álle artikelen van ‘Maria’s man had ’n burn out’ lezen: dat kan hier!
LEES DOOR: STRESS OF BURN OUT EN JE WILT JE ONTSPANNEN? DEZE RELAXENDE ACTIVITEITEN KOSTEN JE NIKS!