Birgit vindt het moeilijk om dingen – spullen in dit geval – los te laten. Maar vaak staat de moeite met loslaten van voorwerpen voor een dieper proces, zegt organizer Monique…
Na de keuken en de zolder al aangepakt te hebben, zijn we nu de werkkamer aan het opruimen. Het is niet altijd makkelijk om naast zijn fulltime baan en de zorg voor zijn zieke vrouw en twee jonge kinderen stappen te zetten, maar hij doet zijn best. En gaandeweg merken we dat hij het makkelijker en leuker gaat vinden, ook omdat hij ziet wat het effect is van zijn inspanningen; rust en ruimte.
Terwijl Ramon en ik al klaar zijn met de keuken en de zolder, heeft Birgit nog niets gedaan
Ik begeleid Ramon en Birgit bij het op orde krijgen van hun hele huis. Vandaag ben ik met Ramon aan het werk. Birgit is fysiek beperkt door reuma. Ze loopt moeilijk en moet met minstens één hand steun zoeken tijdens het lopen. Hierdoor kan ze niets verplaatsen dat met twee handen opgepakt moet worden. Dit bemoeilijk voor haar het opruimproces, dat ze koste wat het kost zelf wil doorlopen, zonder bemoeienis van mij of haar man. We hebben afgesproken dat Ramon met mijn hulp alle spullen beoordeelt en er beslissingen over neemt, tenzij het de spullen zijn van Birgit. Haar spullen zetten we apart, zodat zij daar zelf over kan beslissen. Maar terwijl Ramon en ik al klaar zijn met de keuken en de zolder, heeft Birgit nog niets gedaan. Nu we in de werkkamer aan de slag gaan, stuiten we op een kast vol spullen van Birgit; oud studiemateriaal en boeken en mappen van haar werk. Werk dat ze door haar reuma niet meer kan doen. Dit ligt gevoelig, omdat Birgit nog niet geaccepteerd heeft dat ze nooit meer kan werken en het dus pijnlijk is om deze spullen onder ogen te komen. Ramon wil deze kast leeg hebben, om ruimte te maken voor zijn spullen – waar nu geen plek voor is. Maar hij wil Birgit niet voor het blok zetten, omdat hij weet hoe lastig het voor haar is.
Waarom vind ik opruimen zo lastig?
Uiteindelijk is Birgit bereid tot een gesprek over de gang van zaken. Ramon is het beu dat zijn vrouw zich niet aan de afspraak houdt om beslissingen te nemen over haar spullen. Ik geef aan dat verwijten niet helpen, maar dat we Birgit juist de ruimte moeten geven om te onderzoeken wat het voor haar zo moeilijk maakt. Ik maak dit natuurlijk vaker mee en het is eigenlijk nooit onwil. Tijdens het gesprek blijkt uiteindelijk waarom Birgit zich zo moeilijk kan zetten tot het opruimproces. En waarom ze mijn hulp absoluut niet wil. Vroeger, van haar derde tot haar dertiende, is ze vaak verhuisd vanwege haar vaders werk. Haar moeder had een hekel aan verhuizen en leefde zo minimalistisch mogelijk, zodat verhuizen makkelijker werd. Birgit had wel speelgoed en knuffels van zichzelf, maar haar moeder deed bij elke verhuizing zo maar spullen weg. Zonder Birgit daarbij te betrekken.
Het gaf Birgit een onveilig gevoel; ze hechtte zich ergens aan en ineens was het weg
Het gaf Birgit een onveilig gevoel; ze hechtte zich ergens aan en ineens was het weg. Dat maakte haar keer op keer verdrietig. Toen ze later op zichzelf ging wonen, mocht ze eindelijk zelf bepalen wat ze om zich heen verzamelde en niets of niemand kon dat nog van haar afpakken. Eenmaal buiten de greep van haar moeder, bouwde ze een dikke muur om zichzelf en haar spullen: dit pakt niemand mij af. Natuurlijk was dat geen bewuste keuze, maar nu ze het durfde te onderzoeken realiseerde ze zich dat het zo gegaan is.
LEES OOK: SOMS IS HET SLIM OM DIEPER TE GRAVEN, LEES WAAROM HULP INSCHAKELEN DAN JUIST EEN TEKEN VAN KRACHT IS…
Vasthouden en loslaten
Toen Ramon aangaf dat hun huis te vol was, zag Birgit dat ook wel in. Ze wilde er best iets aan doen, maar zonder inzicht in wat haar blokkeerde, kon ze het simpelweg niet. De oerdrift van ‘dit pakt niemand mij af’ zat nog in de weg. Daarom wilde ze mijn hulp ook niet; onbewust had ze de conclusie getrokken dat ze van mij allemaal spullen weg zou moeten doen en dat wilde ze dus niet… Het vasthouden of loslaten ging dus niet zozeer om de spullen, maar om diepere drijfveren en angsten. Nu dit inzicht er was, kwam ook het inzicht dat ze zelf een keuze heeft. Ze hoeft er niet meer voor te kiezen alles vast te houden. Dat komt voort uit de angst dat spullen waar je je aan hecht zomaar afgepakt kunnen worden. Je kunt leren om het verschil te zien tussen wat je echt wilt koesteren en wat niet. Los van je oude angst. Loslaten bleef voor Birgit nog lange tijd lastig, maar ze deed haar best, accepteerde mijn hulp en kreeg alle ruimte om het op haar manier en in haar tempo te doen.
(Foto: Norman Toth/Unsplash)
Monique Lutz is professional organizer en eigenaar van Meerruimte.nu, waarmee ze mensen helpt meer grip op hun leven te krijgen.
LEES VERDER: ALS JE VAST ZIT, KAN EEN COACH JE VERDER HELPEN. DIT IS WAAROM JE NIET MOET TWIJFELEN ER EEN IN TE SCHAKELEN!
Zit je vast? Laat het los! (je hersenen zullen je dankbaar zijn) 
Meer ruimte in je hoofd: negeer je emoties niet 