Zomer 2015. Maaike van Dooren is terug van een heerlijke vakantie in de Ardèche met het gezin. Weer helemaal opgeladen gaat ze aan het werk. De kinderen gaan weer naar school. Het gewone leven is weer begonnen. Toch?
Het is nu bijna een jaar geleden dat ik thuis kwam te zitten. Moe was niet het goede woord. Ik was compleet uitgeblust. Het was op. Natuurlijke merkte ik al langer dat ik kortaf was tegen de kinderen. En ik gebruikte mijn parttime dagen om uit te rusten. Maar in mijn hoofd praatte ik alles goed. Het was druk op mijn werk en ik had er de nodige verantwoordelijkheden bij gekregen. Het is helemaal niet raar dat je dan moe bent. Zeker in combinatie met een druk gezinsleven. Maar ik werkte toch maar 3,5 dag. En mijn man was (is) een zeer betrokken vader die ook zijn verantwoordelijkheden neemt en één dag in de week voor de kinderen thuis blijft. Wat had ik nou te klagen. Wij hadden het uitstekend voor elkaar.
Niet normaal
Maar nee, wij hadden het niet uitstekend voor elkaar. Het is niet normaal om op je parttime dag terug in bed te kruipen als de kinderen naar school zijn. Het is niet normaal om compleet uitgeblust van je werk te komen. Het is niet normaal om nergens meer zin in te hebben omdat het allemaal veel te veel energie kost. En het is zeker niet normaal om dat allemaal af te reageren op degenen waar je het meest van houdt. Mijn dochters en mijn man hebben dat nooit verdiend. Achteraf heb ik er ook heel veel spijt van en ben ik juist trots op hen dat ze zoveel met mij hebben doorstaan.
In het jaar van mijn burn out heb ik mezelf echt leren kennen
Inmiddels zijn we een jaar verder. Een moeilijk jaar voor ons alle vier. Een jaar waarin ik veel leerde en talloze hobbels ben tegenkwam. Waarin ik veel steun kreeg van mijn gezin. Een jaar waarin ook mijn oudste dochter heel veel stappen maakte. Voor zo’n gevoelig meisje was het ook moeilijk. Een jaar waarin mijn jongste dochter ondanks alle problemen thuis, haar eerste kleuterjaar op school goed heeft doorstaan. Ze ontwikkelde zich tot een vrolijke, slimme meid. Een jaar waarin mijn man ongelooflijk veel geduld met me had. Hij heeft me ontzettend goed opgevangen als ik weer in de put zat. Maar ook zeker een jaar waarin ik mezelf echt heb leren kennen en waarin ik heel hard aan mijn herstel heb gewerkt.
Bovengemiddeld klachtenniveau
Volledig hersteld ben ik nog niet. Mijn klachtenniveau is helaas nog steeds bovengemiddeld. Maar als ik bedenk waar ik vandaan kom, ben ik ongelooflijk trots op mezelf maar zeker ook op mijn gezin. Toch val ik nog wel eens terug in mijn oude gedrag: me druk maken om zaken waar ik geen invloed op heb, het beter willen doen dan een ander of mijn aandacht teveel richten op de zaken die niet mijn prioriteit hebben. Gelukkig merk ik dat nu meteen. Dan voel ik me moe of lusteloos. Of ik verlies sneller mijn geduld. Ik ga echt nog wel eens over mijn grenzen heen. Ik merk het nu wel meteen en ik weet beter waar mijn grenzen liggen. Het is niet langer nodig dat mijn lijf het uitschreeuwt om me te laten merken dat ik een stapje terug moet doen.
Ik deed er jaren over om deze burn out op te bouwen, ik zal er jaren van moeten genezen
Helaas bereik ik deze grenzen eerder dan voor mijn burn out. Ik heb er jaren over gedaan om deze burn out op te bouwen, ik zal er zeker ook jaren over doen om ervan te genezen. Ik ben niet de oude, ik zal misschien wel nooit de oude meer worden. Ik ben veranderd. Wanneer mensen vragen of ik inmiddels beter ben, moet ik helaas antwoorden dat ik nog een lange weg te gaan heb. Ik heb geen idee wanneer ik mezelf genezen kan noemen. Wanneer mensen mij vragen of ik inmiddels de oude Maaike ben, dan kijk ik ze verbaasd aan. Nee, ik ben niet de oude. Ik word nooit meer de oude. Ik ben een nieuwe versie van mezelf. Ik ben ouder dan voor mijn burn out, ik ben zeker ook wijzer. Ik heb ontzettend veel geleerd. Over mezelf maar ook over mijn omgeving. Hierdoor sta ik anders in het leven. Ik weet nu wat ik belangrijk vind.
Op de goede weg
Ik kom zojuist van mijn psycholoog en ben officieel ‘ontslagen’. Helaas nog niet volledig klachtenvrij maar een ontzettend eind op de goede weg. Met een trots gevoel ben ik neergestreken in een koffietentje in de binnenstad. Een koffietentje waar ik een jaar geleden ook wel eens kwam als ik – met mijn ziel onder mijn arm – liep rond te dolen. Toen verklaarde ik mensen voor gek als ze zeiden dat mijn herstel wel eens langer dan een jaar kon gaan duren. Nu zit ik hier en vier mijn ‘ontslag’. Met een lekkere kop munt thee en een stuk appelgebak voor mijn neus kijk ik naar de mensen die op straat haastig voorbij lopen. Ik neem me voor om nooit meer zo gehaast door het leven te rennen. Ik ga genieten van mijn leven. Beter nog: ik vier het leven! Want mijn leven is veel te mooi om mezelf het niet te gunnen daarvan te genieten!
Maaike van Dooren is kwaliteitsfunctionaris in het bedrijfsleven en moeder. Verder haalt ze veel plezier uit bloggen, interieurstyling bij haar eigen Speelhuis Interieur Styling en hardlopen.
ANDEREN LAZEN: DIT IS HET VERSCHIL TUSSEN OVERSPANNENHEID EN EEN BURN OUT!
Herken je je in het verhaal van Maaike? Praat erover mee op onze Facebookpagina!
8 x vrienden die je door een rottijd heen slepen 
Zo ga je om met slechte dagen en burn out terugval 