Waarom wél lichamelijke maar géén geestelijke opvoeding op school?

Lees meer van Maaike Helmer

Heb je je het weleens afgevraagd: waarom we op de lagere school wél lichamelijke opvoeding krijgen, maar geestelijke niet? Toen auteur Sarah Van Wolputte en ik als uitgever psychiater Dirk De Wachter spraken, in de aanloop naar de lancering van Viktor en het vuur, het eerste boek dat stress, burn out en balans uitlegt in kindertaal, kwam dit ter sprake. Ook De Wachter vond het een apart gegeven dat het niet óók op school wordt bijgebracht.

Waarom verdwijnt het als we groter worden?

Ja, op de kleuterschool. Dan is met zijn allen praten over hoe je je voelt en je angsten en zorgen nog heel gewoon. Want heel jonge kinderen spreken hun gedachten uit en de juf gaat daarmee aan de slag, er komt een gesprek op gang. Maar waarom verdwijnt dat als we groter worden? Waarom leren we dan alleen nog maar ‘harde en meetbare dingen’, maar niet iets wat zo nuttig als het bewaren van balans in je leven?

Het is natuurlijk vreemd, je leert wel balans te houden op de balk, maar niet in je leven.

Het is natuurlijk heel vreemd. We krijgen op de lagere school wél verplicht lichamelijk opvoeding, ook wel ‘gym’, maar geestelijke opvoeding krijgen we niet. Je leert wel balans te houden op de balk, maar niet in je leven. ‘Wat moet ik vooral wel en wat moet ik vooral níet doen om me goed te voelen. Hoe wérkt dat voor mij eigenlijk? Wat zijn social media en waarom moet ik daar niet zoveel waarde aan hechten? Hoe is het om volwassen te zijn en als ik eenmaal werk, waarom duurt alles dan zo lang?’ Allemaal dingen waar kinderen van nu wél iets aan zouden kunnen hebben, terwijl ze het níet leren. Er wordt in het schoolcurriculum buitengewoon veel waarde gehecht aan dingen als rekenen, aardrijkskunde, taal en andere meetbare vakken, maar níet aan wat je niet kunt meten, maar eigenlijk wel zou willen weten als je groot moet groeien.

Het zou een buitengewoon goed idee zijn om geestelijk welzijn op te nemen in het schoolcurriculum

En vervolgens gaan leerlingen naar de middelbare school, gaan ze studeren en in de tussentijd krijgen ze massaal stress- en zelfs burn out klachten. Er zijn tegenwoordig zelfs achtjarigen die omvallen doordat ze zichzelf een te grote druk opleggen en het daardoor niet meer aankunnen. Dat is natuurlijk enorm zorgwekkend. Dan zou het toch een buitengewoon goed idee zijn om geestelijk welzijn op te nemen in het schoolcurriculum? Júist nu. Nu we massaal omvallen.

Met goed voor jezelf leren zorgen kun je niet vroeg genoeg beginnen

Sarah Van Wolputte geeft met haar boek Viktor en het vuur een goed boek om het onderwerp mee te behandelen. Viktor en het vuur leert kinderen via een sprookje op een heel laagdrempelige manier om hun eigen grenzen aan te voelen en het leert ze ook wat er gebeurt als het misgaat. De moeder in het verhaal heeft namelijk zelf wél een burn out gekregen. Dit boek is uniek in zijn soort, er is niet eerder een boek geschreven dat burn out, stress en balans in kindertaal uitlegt. Het is een goede tool om in te zetten. En zo zijn er nog veel meer boeken die zich daarvoor lenen. Zebra bijvoorbeeld, over goede en slechte dagen hebben. Of Moppereend, over emoties uiten. Tijger-Tijger, is het waar? over het feit dat je niet je gedachten bént. Met goed voor jezelf leren zorgen, kun je niet vroeg genoeg beginnen. Waarom leren we het dan niet óók op school? Dat is iets waar de politici wat aan zou kunnen doen, dát is dan ook iets waar ik zeker graag met hen over in gesprek wil gaan. Het lijkt me in deze tijden namelijk een belangrijke vraag.

LEES OOK: DIT IS HET EERSTE KINDERBOEK OVER STRESS, BURN OUT EN BALANS HOUDEN…