Zoals jullie wellicht hebben meegekregen sprak ik (STRESSED OUT founder Maaike) op 27 juni op het NEW ECONOMY – BURNED OUT event in Pakhuis de Zwijger. Ik kreeg daar ontzettend veel mooie reacties op. En ook verzoeken: of ik de tekst misschien kon delen.
De toespraak (die je HIER volledig kunt terugzien!) ging over naar jezelf luisteren; te vaak zijn we bezig met anderen, met hoe zij ‘succes’ definiëren. En dat leggen we vervolgens onszelf op. Terwijl: waar jij gelukkig van wordt, dat is zó individueel… Je hoeft niets te zijn om van waarde te zijn. Jezelf zijn is echt genoeg (Lees daarover trouwens ook het groot METRO-interview met mij: ‘Fuck succes, dat is wat ik nu denk’)
De video vind je dus al op de site, maar hieronder de tekst, zodat je die rustig, op je gemak kunt teruglezen. Let wel: tijdens de avond zelf wijdde ik op verschillende punten wat meer uit, dit is de short version (ik heb trouwens zoveel mogelijk dat ik erbij vertelde er weer in geprobeerd te verwerken). Maar de strekking blijft hetzelfde.
NEW ECONOMY – BURNED OUT
‘Het was 2008. Ik had een droombaan. Journalist bij een vrouwenblad. En toch. Ik kreeg een burn out. Mijn baan was geweldig, al merkte ik wel dat ik me soms beperkt voelde door de functie zelf. Ik was grenzeloos nieuwsgierig en stapte regelmatig buiten mijn officiële functie omdat ik zoveel meer interessant vond; ik was helemaal in mijn element als mijn hoofd ‘alle kanten op mocht.’
Het ging niet goed met Yes – we weten allemaal dat het blad nu niet meer bestaat.
En tóch wilde ik een vast contract.
In die tijd zou mijn laatste tijdelijke contract (leve de flexwet) aflopen. Voor MIJ zouden ze toch wel een uitzondering maken? Ik had toch al wel laten zien dat ik van waarde was, met alles wat ik deed? Mijn enthousiasme en toewijding, veranderden in verbetenheid en starheid. In plaats van uit liefde, werkte ik nu vanuit angst.
Ik was dag en nacht met werk bezig, in mijn hoofd, aan mijn grote plan van onmisbaarheid. Steeds vaker lag ik wakker. Piekerend. Ik werd vergeetachtig, kon me niet meer concentreren. Virusjes escaleerden en kwamen telkens terug. En op een dag, was het op. Op het station van Leiden Centraal wist ik opeens bij god niet meer hoe je een trein moest nemen. Ik wist me alleen nog het busnummer naar huis te herinneren. Dat was de eerste dag van mijn burn out. Paniekaanvallen, hersenruis tot ik grijs zag, huilbuien, totale apathie, the full monty.
Mijn burn out was ontstaan uit een perfect kruitvat, van:
– Valse Overtuigingen
– Een perfectionistische en volhardende aanleg en
– Hoe ik dacht over succes. En de factoren die me daar op dat moment – in mijn ogen – in belemmerden…
Ik moest het gevecht aangaan, om uit mijn burn out te komen. Ik moest terug naar de kern. Dat kostte bloed, zweet en tranen. Ik besloot naar een psycholoog en een haptonoom te gaan. Langzaam leerde ik van mijn psycholoog waar mijn risicogebieden lagen en hoe ik deze kon ondervangen en van de haptonoom hoe ik deze gebieden fysiek kon aanvoelen, dat was ik volledig verleerd.
.
Wat waren nu eigenlijk die valse overtuigingen waar ik tijdens mijn burn out mee aan de slag moest?
Komen ze:
– Ik ben niet van waarde
– Ik ben niet goed zoals ik ben
– Ik moet ‘iets zijn’ om van waarde te zijn
– Ik moet succes hebben in de ogen van anderen
– Om succes te hebben in de ogen van anderen, moet ik me voegen
Na de nodige tijd, energie en – opnieuw – volharding in mijn herstel (hier kwam diezelfde eigenschap dan wel van pas) kwam ik tot de volgende conclusies:
– Ik ben van waarde
– Ik ben goed zoals ik ben
– Ik hoef ‘niets te zijn’ om van waarde te zijn
– Ik moet succes hebben in de ogen van mij
– Om succes te hebben in mijn eigen ogen, moet ik me voegen naar mijn hart
Ik reïntegreerde, want dat moest. En? Kreeg ik nou die vaste baan of niet? Nee. Op de titel mochten geen vaste contracten worden uitgedeeld. Ik vloog eruit.
Aan de ene kant was dat vreselijk, voelde het als een nederlaag. Aan de andere kant, gaf het me een zekere vrijheid, om alles te doen wat ik wilde, zonder welke beperking dan ook. Ik besloot keihard aan mijn dromen te werken, hoe groots, vergezocht en ambitieus die soms ook leken. Ik liet me niet meer beteugelen, door wie of wat dan ook: ík bepaal waar ik mijn geluk in vind. Ik wilde voor merken werken, werd contentmarketeer avant la lettre. Merken als Cosmo Hairstyling, Albert Heijn, Hema, Etos, binnen een aantal jaren had ik ze allemaal afgevinkt.
In mij bleef het onderwerp ‘stress’ borrelen; ik was en bleef altijd bezig met vragen als: Hoe weet ik of ik goed bezig ben? Hoe houd ik balans tussen werk en privé? Waar moet ik op blijven letten na mijn burn out? Hoe kan ik WEL ontspannen op een vrije dag in plaats van de hele tijd lopen te stressen over dat ik MOET ontspannen? Ik was niet de enige die met dit soort dingen worstelde, merkte ik. Ik sprak met mensen, deed een steekpoef, manmanman, wat waren er veel mensen die met dezelfde dingen worstelden als ik. We kennen ook allemaal de cijfers: 1 op 7 Nederlanders heeft burn out klachten. Hm… Waarom bestond er dan geen online magazine over?
Ik bouwde het eerste online magazine over stress: stressedout.nl. Al snel had ik contact met professionals die, door mee te werken aan de site, actief wilden bijdragen aan het doel van STRESSED OUT, namelijk om:
1. Stress (en burn out) bespreekbaar te maken
2. Ervaringen te delen
3. Tools te bieden
om met negatieve stress om te gaan (stress op zichzelf is niet negatief), zodat we straks níet meer met burn out te maken hebben
En als ik dan nu de cijfers bekijk, dan zie ik dat mijn gevoel klopt: STRESSED OUT voorziet in een behoefte. STRESSED OUT bestaat nog maar net, maar heeft nu al samenwerkingen met VROUW (Telegraaf), 365dagensuccesvol en stond in bijvoorbeeld Flow, Viva en Margriet. Maar voor mij het belangrijkst: wekelijks ontvang ik tegenwoordig berichten in mijn Direct Messages op Facebook. Van mensen, die zeggen dat ze enorm blij zijn dat stressedout.nl bestaat. Dat het ze helpt.
Eerder had ik een beeld van een bestaande droombaan. Met een vaste titel, een duidelijke omlijning, een sociaal wenselijk label. Nu ik keihard mijn hart heb gevolgd, blijkt dat onzin. Het waren stickers die mezelf had opgeplakt. Het vergde flink wat stickerverwijderaar, maar al mijn stickers zijn eraf.
Dit is míjn verhaal, ik realiseer me dat elk herstel een uiterst individueel proces is.Toch zie ik, bij mensen die ik heb geïnterviewd over stress en soms ook over burn out, een rode draad in de weg naar werkgeluk. Bij bijvoorbeeld mensen als ex-ABN topvrouw Florien Vaessen, schrijver en columnist Roos Schlikker, Techionista oprichter Vivianne Bendermacher.
En die rode draad is: gun jezelf dat je naar jezelf luistert.
Moet iedereen dus stoppen met zijn baan en het roer omgooien? Nee. Als het zo simpel was, dan zaten we hier niet. Voor sommigen betekent vrij zijn juist een vaste functie. Wat jou gelukkig maakt, is individueel. Maar: probeer ernaar te luisteren, als je kunt.
Waar het vooral op neerkomt, ik gun iedereen een goede stickerverwijderaar. Voor de mensen die nog vastzitten aan hun eigen sticker, wellicht ontzeg je jezelf flink wat werkgeluk. Denk regelmatig hieraan:
– Jij bent van waarde
– Je ben goed zoals je bent
– Je hoeft ‘niets te zijn’ om van waarde te zijn
– Je moet succes hebben in je eigen ogen
– Om succes te hebben in je eigen ogen, moet jij je voegen naar jouw hart
(copyright: Maaike Helmer)
ANDEREN LAZEN OOK: MOOIER, GROTER, BETER, IS DAT WAT WE ALTIJD MAAR MOETEN WILLEN?
Over problemen loslaten: wat je van bomen in de herfst kunt leren 
Heb jij een A, B of C persoonlijkheid? 