Het is alweer een hele tijd geleden dat het vanzelfsprekend was dat Maria en haar man samen naar een verjaardag gingen. De burn out van haar lief gooide steevast roet in het eten. Maar dan… wil hij mee. Gaat dat goed?
We proberen elkaar te ontzien. Mijn man doet er alles aan om de burn out buiten de deur te houden en ik doe er alles aan om er geen een te krijgen. Sentimentele liefde voelen we niet zozeer voor elkaar. Voor facebookhartjes hebben we het bovendien veel te druk. De financiën blijken nogal bepalend voor ons relatiegeluk. ‘Maar je man krijgt toch nog doorbetaald?’ was een vraag die vorig jaar vaak werd gesteld. Ja, dat klopt, maar ik moet als zzp’er ook werken om onze vaste lasten te kunnen betalen.
Dat het hypotheekafschrift nadert en je misselijk van de zenuwen door de supermarkt loopt
Toen ik op zijn zorgdag zorgde dat de jongste te eten kreeg en uit zijn bedje werd gehaald, mijn opdrachten slonken en er qua werk amper wat uit mijn handen kwam, vertaalde dit zich in een leeglopende geldbuffer en weinig uitzicht op werk. Nu het beter gaat, kom ik maar niet van de gedachte af dat het allemaal weer behoorlijk mis kan gaan op financieel gebied. Dat de hypotheekafschrift nadert en je misselijk van de zenuwen door de supermarkt loopt.
MEER: BURN OUT EN EEN GEZIN? LEES DAN OOK ‘DAGBOEK VAN EEN BURN OUT.’
Incassobureau
Die ene keer dat ik tijdens z’n burn out en mijn gebrek aan werk eindelijk weer eens een vriendin had uitgenodigd en precies die dag iemand van het incassobureau aanbelde, zal ik nooit vergeten. ‘De voordeur zit op slot, kom maar achterom,’ riep ik door de brievenbus zonder te weten wie het was. Of ik even honderdtwintig euro wilde pinnen, vroeg de man in de achtertuin terwijl hij z’n pinapparaat voor mijn neus hield. Ik had geen idee dat we herinneringen hadden gekregen, later bleken ze in een of andere mailbox te zitten. Met een pokerface rekende ik het achterstallige bedrag plus boete af, mijn vriendin negerend, terwijl ik op dat moment het liefst in een sinkhole had willen verdwijnen.
We hebben flink moeten doorbijten en er zijn lastige momenten geweest, maar we zijn er nog
Goed, dat was vorig jaar en nu is nu en dat nooit weer. Zodra ik werk heb, ben ik blij en mijn man ook. Als we samen vrolijk zijn, dan zijn onze kinderen getuige van ouders die happy zijn met elkaar, maar eigenlijk dus heel erg blij zijn met het werk en het geld dat op onze bankrekening wordt gestort. Is dat heel erg? Dat onze liefde voor elkaar ook een beetje wordt gevoed door het feit dat we onszelf kunnen bedruipen? In ons geval zijn we vooral ook opgelucht dat onze ratio het iets vaker heeft gewonnen van ons gevoel. We hebben tijdens z’n burn out en mijn gebrek aan werk flink moeten doorbijten en er zijn lastige momenten geweest, maar we zijn er nog. We ademen en vinden elkaar terug in gesprekken. Al gaan die dan dus vaak over praktische zaken die in huis moeten gebeuren en of de rekeningen zijn betaald. Films en uiteten zijn nog iets te veel gevraagd. Te veel mensen, te veel prikkels, dat soort dingen.
ANDEREN LAZEN OOK: WAT ALS EEN BURN OUT ERG VEEL INVLOED OP JULLIE RELATIE HEEFT? KAAT HEEFT ANTWOORDEN…
Bewust kinderloze verjaardag
Mijn mobiel trilt. Een groepsapp voor een verjaardag. Een grote mensenverjaardag zonder kinderen hoop ik. Ík wil mee, zegt mijn man en verbaasd als ik ben, voel ik direct een opluchting. Vorig jaar zei hij standaard ‘nee’ en vroeg ik me af of we ooit samen een leven zouden opbouwen. Zonde van al die leuke vrienden die we lieten stikken. Die burn out sloopte ons sociale leven.
Tijdens de bewuste kinderloze verjaardag zitten we met een klein groepje rond een vuurkorf. Mijn man ziet er met z’n lachende ogen ontspannen uit, wat is-ie leuk zo.
Ik moet mezelf inhouden om de openhartige gastvrouw niet ter plekke dood te knuffelen
De gastvrouw vertelt dat ze samen met haar man een weekend weg is geweest. Op mijn vraag hoe het was, antwoordt ze dat het tussen hen niet per se heel soepel verliep. Te veel verschillen, te veel drukte, geldissues. Ze heeft volgens mij geen idee wat haar opmerking met me doet. Ik moet mezelf inhouden om haar niet ter plekke dood te knuffelen, zo blij ben ik met haar bekentenis en het feit dat wij niet het enige worstelende stel op deze aardkloot zijn. We praten erover, lachen erom. Ik herken de hoge lach van mijn man als de lach waar ik verliefd op werd. De volgende dag loop ik op wolkjes. Het is tussen ons niet perfect, maar voor nu goed genoeg. En we hebben geen hartjes op Facebook nodig om te weten dat we heus wel gek op elkaar zijn.
Maria van Beelen, moeder van drie kinderen onder de 8 jaar, is zelfstandig schrijver en journalist voor verschillende bekende tijdschriften. Wil je graag álle artikelen van ‘Maria’s man had ’n burn out’ lezen: dat kan hier!
LEES OOK: HOE WEET JE OF JE TE MAKEN HEBT MET BURN OUT OF JUIST MET OVERSPANNENHEID?
Over problemen loslaten: wat je van bomen in de herfst kunt leren 
Heb jij een A, B of C persoonlijkheid? 