Inzichten die je tijdens je vakantie krijgt, kunnen je leven veranderen. Virtual assistant Deborah de Poorter kan erover meepraten…
Hoe kan één week vakantie op Ibiza je zo raken? Deze vraag heb ik mezelf de afgelopen tijd regelmatig gesteld. Inmiddels ben ik alweer even thuis, maar de heimwee blijft. Ik was na thuiskomst even mijn eigen ritme kwijt. Wist ook niet zo goed hoe ik de draad echt weer op wilde pakken. Ik leer er beter mee omgaan, ook voel ik wel dat ik hier op mijn plek kom, maar wat was het bijzonder om mee te mogen maken. Om daar te zijn. En dit is geen reisblog. Helemaal niet. Het is moeilijk te beschrijven en te delen wat me zo geraakt heeft toen ik daar was. Maar ik ga het toch proberen.
Ik wilde weten hoe ‘goed ik het met mezelf had’
Mijn intentie voor mijn trip Ibiza was omdat ik de energie wilde voelen en meemaken van deze bijzonder magnetische plek. Ervaren waar iedereen mee thuiskwam; ik was benieuwd of ik het ook zou ervaren, de magie van het eiland. Daarnaast wilde ik ooit alleen op vakantie, kijken hoe dat zou zijn. Of ik het zou kunnen. Een aantal jaren geleden durfde ik niet eens een avond alleen thuis te zijn. Te confronterend. Dus ik wilde weten hoe ‘goed ik het op dit moment met mezelf had’. En ik wilde een yogavakantie meemaken. Dat had ik al lang op mijn bucketlist staan.
Als dagen volgetimmerd zijn, doe je dan nog waar je écht blij van wordt?
De weken voorafgaand aan mijn vertrek, liep de druk qua hoog werk op, het waren hectische tijden en er lagen veel deadlines op me te wachten. Ik had een pittige planning maar ik zorgde dat het geregeld werd en het werkte. Ik werd wel steeds vermoeider en dacht op een gegeven moment: ‘Wat nou als ik gewoon vakantie neem als ik daar ben? Gewoon kijken waar ik zin in heb? Wanneer je dagen volledig dichtgetimmerd zijn met werk, sociale activiteiten en alles wat daar nog bij komt kijken zoals huishouden, sporten, familie en allerlei to-do’s, hoe weet je dan nog waar je écht blij van wordt? Hoe weet je waar je behoefte aan hebt? Hoe weet je eigenlijk hoeveel energie je hebt of hoe weinig? In alle drukte verliezen we vaak het contact met onszelf, ons lijf en ook onze omgeving.
Wat als je terug bent en het vertrouwde ritme past niet (meer)?
Het lijkt makkelijker en logisch vooral om deze ervaring naast me neer te leggen. Want natuurlijk voelen we ons allemaal fijner en relaxter op vakantie. Worden we vrolijker, stralen we meer. Zijn we gezelliger. Voor onszelf en onze omgeving. Er wordt niets van ons verwacht. Je omgeving weet dat je weg bent en je werk laat je ook genieten. Alle omstandigheden werken voor je. En eenmaal daar schijnt vaak de zon, is het leven prettig en de mensen ook. Maar terug thuis roept de plicht en ga je weer verder in het oud en vertrouwde ritme. Logisch. Maar wat als dat ritme toch niet zo goed past als dat je dacht?
Zijn we met zijn alleen niet doorgeslagen in nuttig willen zijn en doen?
Dat heerlijke Spaanse ritme heeft me tot in mijn hart geraakt. Want ik houd van productiviteit, hard werken, het gevoel hebben dat je je vakantie dan pas echt verdient. Maar is dat iets wat echt van mij is of komt het door de omstandigheden waarin ik zelf ben opgegroeid en nog steeds ben? Zijn we niet met z’n allen een beetje doorgeslagen in het alleen maar nuttig willen zijn en doen? Hoe zou het zijn wanneer we af en toe een tandje terug zouden gaan? In een rustiger tempo leven en het leven beleven. De eerste weken wilde ik vooral alleen maar terug. Daar zijn. Want daar voelde ik zoveel rust. Viel alles van me af. En dat leek me de oplossing. Samen met Mark een ticket (en het liefst al mijn dierbaren) naar Ibiza, daar een finca kopen en citroenbomen telen. En natuurlijk is het aantrekkelijk dat ik ook op Ibiza zou kunnen werken. Mijn hoofd draaide overuren, je snapt het.
Het ligt niet aan de vakantieplek zelf, maar over hoe ik me daar voelde
En uiteindelijk kwam het besef. Het ligt niet zozeer aan die vakantieplek zelf, wel een beetje, maar vooral aan hoe ik me daar voelde. Toen ik voor mezelf begon en ik afscheid nam van een fijne klant waar ik mee samenwerkte in loondienst, gaf ze me als advies mee dat het niet om de uren moet gaan die ik werk, maar om de waarde die ik lever. En dat is iets wat ik nu zo oprecht voel en waar ik nu naartoe wil groeien. Lastig in mijn vak als VA (Virtual Assistant) waarin ik letterlijk mijn inkomen verdien wanneer er een online teller aanstaat. Ik time mijn uren die ik werk voor mijn klanten zodat ik iedere maand een rapportage kan delen met hetgeen wat ik voor ze heb gedaan. Heel eerlijk en transparant. Toen ik er net mee in aanraking kwam, werd ik er bloednerveus van. En nu zit die timer me ook vaak in de weg.
Ik startte voor mezelf met de weg die ik kende
Toen ik voor mezelf startte was dit de weg die ik kende. Wat ik er fijn aan vind is de transparantie en de eerlijkheid. Wanneer ik koffie ga halen, lunch of even naar het toilet ga zet ik de timer uit. Ik zet hem alleen aan als ik aan het werk ben voor de klant. Voor mijn tijd als VA vond ik het heel lastig om in te schatten hoe productief ik nu eigenlijk was. Ik vond mezelf nooit snel, goed of effectief genoeg. En als VA is het heerlijk om op die manier te werken en opdrachten te voltooien. Ik heb iedere dag lijsten vol met werk wat ik kan doen. Ik hoef mijn werk niet meer te bedenken. Nou ja, het echte waardevolle werk wel. En dáár ligt precies mijn verlangen.
Wat ik wil bieden kan niet met een timer geklokt worden
De waarde die ik wil leveren zit voor mij niet zozeer in het volbrengen en afstrepen van bepaalde werkzaamheden. Ontzorgen zit hem ook in praktische taken. Natuurlijk. Maar ik denk zelf dat het waardevoller kan zijn wanneer je naast een ondernemer gaat staan en echt meekijkt naar wat nodig is voor je klant om volgende stappen te zetten. Maar ook samen ontdekken welke veranderingen en keuzes er nodig zijn om de agenda leger te maken. En wat er nodig is om met nog meer bezieling aan je bedrijf te werken. Energie overhouden voor de essentie. Voor wat je belangrijk vindt. Wat soms nu ondergesneeuwd raakt. Wat ik heb gemerkt is dat wat ik wil bieden niet met een timer geklokt kan worden. Het is zelfs onrealistisch om te denken dat het gevoel van ontzorgen, ruimte in je hoofd en je agenda dat dit met praktische werkzaamheden een aantal uur per week of maand kan worden bereikt. Hier merkte ik mijn eigen oncomfortabele gevoel. Want ik geloof in uitbesteden. Maar wel voor de juiste redenen.
De waarde van het leven zit in momenten waarin je je van geen tijd bewust bent
Wat mijn klant me vorig jaar meegaf, heeft Ibiza daarmee voor mij bevestigd. De waarde van het leven en van wat ik heel graag wil bieden en daarnaast ook zelf wil beleven zit niet in de hoeveelheid uren die je werkt. Het zit juist in de momenten waarin je je van geen tijd bewust bent. Van een legere agenda waarin je dus precies kunt doen wat je wilt en waar de waarde zit. Waar je hart harder van gaat kloppen.
Tijd is het meest waardevolle wat er is – daar staat geen timer tegenover
Tijd is het meest waardevolle wat we hebben. En daar staat geenszins een timer tegenover. De afgelopen weken waarin ik mijn ritme wat kwijt was waren denk ik een overgang naar het verlangen om op een andere manier mijn dagen te beleven. Niet alleen maar vol dichtgetimmerde to-do’s. Iets wat ook nog eens verslavend werkt. Je zit hoog in je energie en knalt de pan uit. Heerlijk. Maar op langere termijn pleeg je roofbouw. Ik weet dat ik vaker op Ibiza zal zijn, samen met Mark, mijn dierbaren en alleen. Maar de sleutel zit in het ritme wat me goed past toe te passen, overal waar ik ben.
Ik wil leven vanuit het gevoel dat de energie leidend is en niet de klok
Mijn intentie is om te kijken hoe ik op mijn eigen manier te leven en te werken. Soms in een wat rustiger tempo en op andere dagen lekker knallen. Maar alleen vanuit het gevoel dat de energie leidend is. En niet zozeer vanuit het gevoel dat er nog niet uren genoeg op de teller staan. Juist dat wat ik ondernemers gun wil ik ook zelf leven. Een legere agenda en een vol hart. Leven en werken vanuit bezieling. Energie. Bergen verzetten en groots dromen. Waar het me gaat brengen? Dat weet ik eerlijk gezegd nog niet. Wel met de wetenschap dat Ibiza dichterbij is dan ik denk. En het gevoel wat het me heeft gegeven dus ook. Gelukkig ga ik snel weer terug, nu samen met Mark, om hem te laten zien hoe het leven daar is. En deze bijzondere ervaring ook een beetje met hem te delen. Ik ga nog heel veel mooie dingen leren van Ibiza maar nog meer van het thuis toepassen. Dat weet ik zeker.
Deborah de Poorter helpt online ondernemers hun bedrijf, hoofd en agenda op orde te krijgen zodat ze ruimte ervaren om te leven en te werken zoals dat bij ze past. (Foto Deborah: marleensahetapy.nl)
LEES OOK: IK WILDE DAT IK DEZE 9 X LEVENSLESSEN AL VOOR MIJN 40STE HAD GEHAD…
Mijn lichaam kent geen vakantie 
Denk jij dit ook altijd tijdens je vakantie… 