Ik denk er al heel lang over om dit stuk te schrijven en heb het ook heel lang voor me uit geduwd. Maar het is te belangrijk om niet te delen, deze levensles die ik leerde van een vriendin die er niet meer is. Hij is namelijk belangrijk voor iedereen. Zeker op dit moment.
We nemen eigenlijk veel voor vanzelfsprekend aan, in het leven. Gezondheid bijvoorbeeld. Als chronisch zieke (ik heb diabetes type 1), weet ik hoe het is om die vanzelfsprekendheid te verliezen. Maar ook het leven op zichzelf is nog helemaal niet vanzelfsprekend, betoog ik ook in mijn boek ‘Niets’. We zouden daar best wel iets meer achting voor kunnen opbrengen. Ik heb al vele malen in mijn omgeving gezien hoe kwetsbaar het leven is. Zo overleed afgelopen jaar een vriendin van me. Dat stemt zeer nederig naar hoe bijzonder het is om in leven te zijn.
De zon scheen op haar gezicht en ik zag hoe ze genoot van dat kleine moment
Het valt me op dat we tegenwoordig zo gespitst zijn op wat er (nu) niet is. En natuurlijk, er is veel niet wat we als vanzelfsprekend achten. En dat doet pijn. Maar we zien (ook) niet meer wat er wel is. En dat is eeuwig zonde, want er is nog zo veel wel. Om even terug te komen op die vriendin; zij was ziek en uiteindelijk kon ze steeds minder. Vanaf haar bank voerde ze met mij gesprekken via Zoom. Buiten wandelen, boodschappen doen, het was allang niet meer aan de orde. De zon scheen vanuit het raam op haar gezicht en ik zag hoe ze genoot van dat kleine moment. En ook hoe ze genoot van het gesprek dat we hadden, hoe ziek ze toen ook was. Ze was zelf soms te moe om heel actief te kunnen deelnemen aan het gesprek. Dan sprak ik vooral. ‘Moet ik stoppen met praten? Wil je niet liever slapen?’ vroeg ik haar soms. ‘Nee, ik vind het juist heel fijn, dit’, antwoordde ze. Het is voor mij een voorbeeld, die onverzettelijkheid te blijven genieten van wat er wel is.
Leven, het is geen gegeven. In ‘Niets, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ schrijf ik dat het geluk, de waarde van het leven, nu juist zit in de kleine momenten, de momenten die we veronachtzamen, die we zien als ‘niets’. Momenten we als vanzelfsprekend zien.
Veel ‘grote’ momenten zijn we nu kwijt, tijdelijk, door de pandemie. Maar er zijn zoveel kleine GROOTSE momenten ook nog wel. Vooral de tussenmomenten, de kleine grote momenten van het leven, waar ik ook in mijn boek op doel. Met de zon op je gezicht. Zullen we die dan wat meer ruimte geven in ons hoofd en in ons hart?
Dankjewel voor alles lieve M., ik mis je.
LEES OOK: 6 x TIPS OM TE VERTRAGEN EN VERSTILLEN IN JE LEVEN…
Topmodel | Diabetes type 1 | Coma | Journalist | Burn out | Spirituele crisis
Meer innerlijke rust krijgen? ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (meer info HIER), van auteur Maaike Helmer, is een heel persoonlijk boek over het vinden van innerlijke rust. ‘Niets’ is o.a. bekend van Vrouw/Telegraaf, ELLE, JAN en Koffietijd. Het boek wordt ‘De Nederlandse Eten, Bidden, Beminnen’ genoemd.
Ben jij je wel bewust waaraan (en aan wie) jij je tijd spendeert? 
Op stilteretraite #4 (slot): ‘We mogen weer praten’ 