Hoe word je rustig in je hoofd? Een hele uitdaging voor de moderne mensch. En zeker voor Catelijne Elzes, want ze is een klassieke tobber. Al zo’n tien jaar probeert ze haar rusteloosheid te bestrijden, met wisselend succes. Lees wat helpt (en wat niet). Het slot van deze serie: Catelijne maakt keuzes.
Therapie, yoga, mindfulness, hardlopen, schrijven, antidepressiva, hypnose, ik deed het allemaal. Maar weet je wat mij het allerbest helpt om meer rust in mijn hoofd te krijgen? Keuzes maken! NIET ALLES DOEN/WILLEN. Toen ik zo’n twaalf jaar geleden een vierdaagse baan, een energieke peuter, een gespierd lijf, een huis in de hoofdstad én een druk sociaal leven had, raakte ik overspannen. Vooral omdat ik daarnaast ook nog de meest uitdagende literatuur wilde lezen, de mooiste theatervoorstellingen wilde zien én de beste seks wilde hebben. Beetje veel voor één mens. En dan kwam ik nog niet eens in de buurt van laatste drie superlatieven (uitdagendste, mooiste, beste). Maar ik streefde er wel naar.
Misschien moest ik vijf vriendschappen onderhouden, in plaats van vijftien
Ik beklaagde me toentertijd bij een invoelende vriendin. ‘Maar je hebt toch een keuze’, zei ze voorzichtig. Vond ik niet. Die peuter had ik al op de wereld gezet, de hypotheek moest betaald en ik kon toch mijn vrienden niet verwaarlozen!? En voor die baan moest ik toch weten wat er allemaal speelde in de wereld!? Maar ze had gelijk. Het duurde een paar maanden voordat ik het inzag en toen zag ik het ook glashelder. Ik moest keuzes maken om uit die overspannenheid te komen. Vijf vriendschappen onderhouden in plaats van vijftien. Blij zijn als ik soms een tijdschriftje kon lezen in plaats van de hele Russische bibliotheek. Drie dagen werken in plaats van vier (tijdelijk hoor, zei ik tegen mijn chef, het zijn er altijd drie gebleven). Mijn gespierde lijf mocht best een beetje inzakken en seks hoeft niet altijd spontaan, vernieuwend en bijzonder te zijn.
Doen alsof
Ik weet nog dat ik in die tijd bij een therapeut liep. ‘Hoe doen al die vrouwen dat toch?’, vroeg ik. Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die een drukke baan had als advocaat, twee goed verzorgde kinderen, die elke week drie keer sportte, voor veertig mensen kookte op haar verjaardag én onbezoldigd bestuurslid was van het Doven- en Blindeninstituut, ofzo. In hemelsnaam, hoe? Mijn therapeute antwoordde als volgt: ‘Twee procent van die zogenaamde supervrouwen lukt het inderdaad. De rest doet alsof.’ Ze legde me uit dat alles doen/willen bij die andere 98% altijd ten koste ging van iets. Hun levensgeluk, hun kinderen, hun huwelijk… (Hetzelfde gebeurt overigens bij mannen hoor, alleen vind ik dat weer een hoofdstuk apart).
Ik ben gewoon Catelijne, die sommige dingen wel en sommige dingen niet kan
Uiteindelijk hebben de keuzes die ik toen maakte, zo’n twaalf jaar geleden, me flink geholpen. Ze hebben me geholpen te worden wie ik écht ben (lees: altijd al was). Gewoon, Catelijne, die sommige dingen wel en sommige dingen niet kan. Die haar best doet, soms hard werkt, soms niet (niet meer in loondienst, dus dat bepaal ik zelf), af en toe weer eens een goed boek leest, met enige regelmaat hardloopt, bij tijd en wijle yogaat, graag op de bank een serie kijkt. Net een mens.
Je hebt een keuze
Ik heb de wijze woorden van mijn vriendin nog vaak tegen anderen herhaald. Je hebt echt altijd een keuze. (Behalve als je dakloos of ernstig ziek bent of iets van dien aard). Is je werk te heftig, pak het aan. Voelt je hypotheek als een gevangenis voor je, verhuis. Zijn je kinderen je teveel: vraag hulp. Vertroept je huis: pas je normen aan, VT-wonen komt voorlopig toch niet binnen-kijken. Ook aan je relatie kun je – tot op zekere hoogte – veel doen. Spreek je verwachtingen uit, vertel wat jou dwarszit, niet wat de ander ‘verkeerd’ doet. Zet kleine stappen in de goede richting en al die stappen bij elkaar vormen het pad naar meer rust. Of een beetje minder onrust. En dat is al heel wat!
LEES VERDER: EERDER SCHREEF CATELIJNE DINGEN VAN ZICH AF. HOE DAT BEVIEL?
Dit was de laatste ‘Catelijne zoekt kalmte’ (maar: ze komt terug)! Waarin vind jíj kalmte? Praat mee op Facebook!
Catelijne vindt wijsheid: ‘Het glas is altijd halfvol én halfleeg’ 
Catelijne vindt wijsheid: ‘Laten we dan plannen dat we niks plannen’ 