Geef een nieuw inzicht de tijd om te rijpen

Lees meer van Krista Hogenboom

Snel, sneller, snelst. Dat is wat we willen. Ook op het gebied van inzichten verwerken tot de praktijk. Coach Krista pleit voor een aanpak met meer geduld…

We willen alles, en we willen het nu. Als iets niet lukt zoeken we een quick-fix. Zo kost het oplossen van het probleem niet al te veel tijd en kunnen we daarna op volle snelheid door razen. Deze grote-stappen-snel-thuis-mentaliteit lijkt je op het eerste gezicht misschien ver te brengen. Je gaat hard en bereikt snel wat je voor ogen hebt. Als je zo ver komt tenminste…

We zijn niet meer gewend stil te staan, te voelen wat iets met ons doet

Ik zie het in mijn coachpraktijk heel veel gebeuren. Iemand krijgt een inzicht, is daar even stil van en stelt vrijwel meteen daarna de vraag: ‘Oké, wat kan ik daar dan nu mee?’ We willen door, door, door, en zijn niet meer gewend om even stil te staan en te observeren wat er gebeurt en, vooral, wat dat met ons doet. Een inzicht moet direct worden omgezet in iets concreets, iets waar je wat mee kunt, iets wat grijpbaar is. Je wilt ermee aan de slag, stappen zetten, handelen, proactief zijn, slagen slaan, snel. Sneller. Op je allersnelst. Als het maar een beetje opschiet. Want we hebben haast. We moeten door. Je doet jezelf daarmee ernstig tekort.

Je wilt direct met je inzicht aan de slag; niet altijd verstandig

Om even bij het voorbeeld van dat coachgesprek te blijven; de persoon in kwestie doet een inzicht op en wordt daardoor geraakt. Ik zie tranen opwellen, en hoor zachtjes: ‘Ja, zo had ik het nog nooit bekeken.’ Een diepe zucht. Er wordt wat rond gekeken. En dan: ‘Oké, wat moet ik dan doen om dat te veranderen?’ en daar zijn we weer, terug in actiemodus. Het ligt voor de hand: je nieuwe inzicht werpt een heel nieuw licht op datgene waar je op dat moment mee worstelt, daar wil je direct mee aan de slag. Begrijpelijk, maar niet altijd verstandig. Het inzicht krijgt daardoor geen tijd om te rijpen.

Laat het inzicht er gewoon zijn en blijf erbij

Je hoeft dan even helemaal niets. Laat dat inzicht er gewoon zijn en blijf erbij. Klinkt dat zijig? Misschien wel een beetje. En toch schrijf ik het. Omdat het zo ontzettend belangrijk is in het zo veel besproken ‘nu’ aanwezig te zijn. Gewoon stil te staan bij wat er gebeurt en niet direct te kijken naar wat er in de verte ligt en welke stappen je te zetten hebt om daar te komen. Laat het even betijen en kijk wat er gebeurt. Zorg dat je jezelf ook emotioneel kunt bijbenen. Daarmee leg je namelijk de sterkste basis voor echte groei en ontwikkeling.

Zet je stappen weloverwogen en met geduld

Ik gebruik vaak het voorbeeld van een muur op een stormbaan. Je wilt naar de andere kant maar ziet nog niet direct hoe. Je kunt de hele tijd naar de bovenkant van die muur blijven staren en wachten tot je een manier te binnen schiet om in één stap bovenop te komen. Handiger is het misschien om eens dichterbij te kijken en te zien wat er pal voor je is. Misschien zie je handvatten, waaraan je je omhoog kunt trekken, of ligt er gereedschap voor je neus. Stap voor stap kom je ook bovenop die muur. Doe je het weloverwogen en met geduld, dan loop je veel minder risico weer naar beneden te vallen. Bill Murray speelt in de film ‘What about Bob‘ een neurotische psychiatrisch patiënt. Van zijn psychiater krijgt hij de tip babysteps te nemen, om te komen waar hij wil zijn. Babysteps. Doe wat je doet niet overhaast maar stap voor stap. Dan kom je uiteindelijk verder (tekst gaat verder onder de video).