Laatst zag ik de Netflix-documentaire ‘Five foot two‘, over Lady Gaga. Ik maak er een diepe buiging voor en zou het liefst Lady Gaga persoonlijk willen bedanken. En wel hierom.
Lady Gaga kennen we natuurlijk vooral als extravagante megaster, als Mother Monster. In ‘Five foot two‘ laat ze een heel ander beeld zien; dat ze worstelt met veel pijn (de gevolgen van fibromyalgie) en ook dat haar roem, of vooral de gevolgen daarvan, haar regelmatig naar de keel vliegen. Waarom wil ik Lady Gaga nu bedanken voor deze film? Nou, ze doet iets wat extreem belangrijk is op dit moment en iets dat juist zij als geen ander voor ons kan doen. Ze laat zien dat ze mens is.
Michael en Whitney
Sterren zijn bij uitstek mensen waar we tegenop kijken. Die wij als voorbeeld, als inspiratie zien. Dat heeft mooie kanten. Het leert ons dat je mag dromen. Dat je die dromen mag volgen. Dat the sky soms the limit is. Maar het heeft ook zijn donkere kanten. Sterren worden namelijk door hun sterrenstatus ook ontmenselijkt. We zijn sterren op een voetstuk gaan plaatsen, zó hoog dat ze er nooit op kunnen blijven balanceren. Ik hoef maar enkele namen te noemen. Michael Jackson. Whitney Houston. Amy Winehouse.
Ik weet uit mijn tijd als internationaal model dat wat je ziet héél iets anders is dan de werkelijkheid
Ik heb ‘in mijn twintiger jaren’ vijf jaar als internationaal model gewerkt met topfotografen als Steven Meisel (voor Amerikaanse Vogue), Nathaniel Goldberg (een campagne voor Atsuro Tayama) en Fabrizio Ferri (voor Italiaanse Vogue) en ik weet dus dat wat je ‘aan de voorkant’ ziet héél iets anders is dan de werkelijkheid. Echt. Iets héél anders. Ik weet dat dit ook voor popsterren geldt. ‘In mijn tijd’ was er bijvoorbeeld een extreem bekende Amerikaanse zanger die modellen uit mijn modellenappartement liet overvliegen (no strings attached) naar waar hij op dat moment was, puur om de eenzaamheid te verdrijven die hij ervoer omdat hij zo beroemd was dat niemand hem echt meer begreep. Modellen wel. Die leefden namelijk ook gewoon allemaal in een onechte wereld. Dat ideaalbeeld verkoopt. Dat is het hele idee.
Het probleem is dat die onechte sterrenwereld is doorgesijpeld naar de echtemensenwereld
Nu is het probleem dat in de loop der jaren, die onechte sterrenwereld in zekere zin is doorgesijpeld naar de echtemensenwereld. Niet alleen wordt van de sterren verwacht dat ze voldoen aan een onhaalbaar beeld, nee, we zijn onszelf ook gaan meten aan daaraan. Door social media zijn de sterren meer gaan delen en lijken ze dichterbij dan ooit. En niemand ziet natuurlijk de hele crew die er te pas komt aan sommige ‘simpele’ Instagram foto’s. Tegelijkertijd is ook ons deelgedrag veranderd – dat is juist ‘sterwaardiger’ geworden. Kijk naar Instagram, Met zijn filters en met zijn influencers. Kijk naar de (online) media. Iedereen kan een ster worden. Of we kunnen in elk geval de wereld laten denken dat we alles voor elkaar hebben. Wíj wel.
LEES OOK: MEER ECHTHEID ONLINE AUB! WIE IS ER VOOR?
Fokking ballen
We verwachten van onszelf en elkaar dat we perfect zijn. Dat we ons in elk geval perfect voordoen. Maar… dat houden we niet vol. Het sloopt ons. Dat is iets wat al langer duidelijk is en waarop langzaam een kentering komt. We roepen dat we het niet langer willen. Die tegenbeweging wordt het meest krachtig aangezwengeld door iemand die een enorm aanwezig en niet te vermijden ‘onderdeel is’ van die hele cultus van make believe en het perfecte plaatje. Je moet fokking ballen hebben als grote ster om dit te durven laten zien. Het roer moet om. Gaga geeft het roer een flinke zwaai. Laten we alsjeblieft meetrekken aan dat roer. Samen. Richting écht.
Heb je de film nog niet gezien? Beslist doen. En doe als Gaga. Laat jouw zelf echt zien. Wordt de wereld een stuk echter van. En veel boeiender dan al die perfecte Insta posts.
Wat vond jij van de documentaire? Praat erover mee op onze Facebookpagina!
Working it out. Gladys: ‘Na Erics dood leefde ik anderhalf jaar puur op adrenaline’ 
5 x lessen van je kind over relaxen 