‘Wat zou zo nodig moeten, wat zou zo nodig niet mogen?’ Deze vraag aan jezelf stellen, levert mooie inzichten op. Een goed uitgangspunt voor de rubriek ‘Catelijne vindt wijsheid’ van journalist Catelijne Elzes.
Ik heb mijn oortjes in, doe mijn ogen dicht en druk op play. De warme, rustige, Vlaamse stem van psychiater/ mindfulness-specialist Edel Maex zorgt ervoor dat mijn schouders omlaag gaan en mijn buik zacht wordt. Zijn 3-minuten-ademruimte-oefening (MP3) is balsem voor de ziel. ‘Even stoppen’, zo begint hij. ‘Graag’, denk ik elke keer weer. Edel: ‘Even stoppen en voor jezelf nagaan wat je vindt dat er allemaal zou moeten.’
Lijst voor vandaag
Goed Edel, hier komt mijn lijst voor vandaag: dat mijn verhaal voor dat ene tijdschrift geweldig wordt, dat ik het vandaag, in één dag afschrijf, dat ik het leuk vind om te doen, dat moet toch, ik moet mijn werk toch leuk vinden, het is toch prachtig dat ik voor dit fijne blad schrijf! En verder: dat ik ontspannen achter mijn bureau zit (anders krijg ik weer pijn in mijn schouders, RSI), dat ik tussendoor yoga doe of een wandelingetje maak (zitten is immers het nieuwe roken) dat ik straks met thee, koekjes en een goed humeur klaarzit als mijn jongens thuiskomen van school, dat ik dan de juiste vragen stel over hun dag (wat was leuk, wat was stom, wat heb je geleerd), dat ik daarna een lekkere, gezonde maaltijd kook, enzovoorts enzovoorts. Zodra ik deze oefening afluister op mijn telefoon of laptop, realiseer ik me altijd weer hoeveel ik nog steeds van mezelf moet. Altijd. Want ik doe deze oefening al jaren met enige regelmaat, en nog steeds is mijn have-to-lijst eindeloos.
Pffff, wat mag ik eigenlijk een boel niet van mezelf!
Edel Maex gaat door in mijn oor. ‘Wat zou zo nodig moeten, wat zou zo nodig niet mogen?’ Die laatste vraag is ook alweer zo’n goeie. Wat mag er allemaal niet? Nou, heb je even: ik mag geen iets-minder-goed verhaal afleveren, ik mag geen zeventjes halen, ik mag het niet vervelend vinden dat ik moet werken, ik mag niet op de bank gaan liggen, ik mag geen pijn in mijn schouder krijgen (RSI is eigen schuld, dan heb ik weer te gespannen zitten werken!), ik mag niet de hele dag zitten (zitten is immers het nieuwe roken), ik mag niet doorgaan met werken als mijn jongens thuiskomen van school, ik mag niet gewoon zwijgend aan de keukentafel gaan zitten zonder thee, koekjes en een goed humeur en ik mag zeker geen ‘slechte’ vragen stellen waardoor ik niet weet wat er in ze omgaat en ze het gevoel hebben dat ik geen interesse toon. Ik mag ze niet achter hun iPads laten kruipen en kattenblunderfilmpjes laten kijken, pffff, wat mag ik een boel niet van mezelf!!! Mijn ‘may-not’-lijst is net zo eindeloos als de ‘have-to’.
Doodmoe
Doodmoe zou je er toch van worden. Maar dan Edel Maex. Hij blijft lief en veroordeelt mijn eindeloze reeks eisen aan mezelf en de werkelijkheid niet. Hij gaat gewoon verder met zijn oefening. ‘Bij wijze van experiment’, zegt hij ‘kijk of je een houding aan kunt nemen van mildheid.’ Ik vind mildheid een kei van een woord. Het straalt uit wat het betekent. Mildheid. Mmmmmmm. Kon ik het maar inspuiten. Elke dag een shotje. Vooral voor mezelf zou ik milder willen zijn, maar ook voor mijn geliefde, mijn jongens, het weer, het leven… Het lukt wel hoor, met de stem van Edel in mijn hoofd. Ik laat alle lijstjes even los. Daar vliegen alle have-to’s en may-nots. Door de kamer, uit het raam, over de daken, richting, ja richting wat eigenlijk? Richting Trump misschien. Die zou zichzelf weleens wat meer have-to’s en may-nots mogen opleggen. Of misschien ook juist wat meer mildheid.
Je realiseren hoeveel apen er op je schouder zitten te roepen, maakt je al een stuk lichter
Het tofste (we blijven even in Vlaanderen) vind ik dat Edel Maex aan het eind van zijn praatje de keus aan mij laat. ‘Breng je aandacht terug bij wat je aan het doen was, wilt doen. Kies of je doorgaat met waar je mee bezig was of ga terug naar iets anders te doen.’ (we blijven nog even in Vlaanderen). Hij stuurt niet, hij laat de keuze aan mij. Maar ik kan je verklappen dat je – ook al ga je weer door met waar je mee bezig was – er totaal anders in staat. Ik ga dan bijvoorbeeld weer verder met mijn verhaal maar met een minder zwaar gemoed. Niet zo streng meer. Ik kijk gewoon wat er vandaag op papier komt en meestal wordt het wel wat. En ach, dan stel ik toch wat minder briljante vragen aan mijn zoons. Ze zitten toch al goed in hun vel… Je realiseren hoeveel apen er op je schouder zitten te roepen wat er allemaal moet en niet mag, maakt je al een stuk lichter. Alleen al door je ervan bewust te worden, houden er een paar aapjes spontaan hun mond, of ze vallen zelfs helemaal van je schouders af. En dat is dan weer goed tegen de RSI…
P.S.
Deze 3-minuten-ademruimte-oefening komt uit de online training Mindfulness van Psychologie Magazine.
Op internet vind je veel vergelijkbare 3-minuten-ademruimte-oefeningen. Al heb ik er nog geen gevonden die letterlijk het onderwerp ‘moeten’ en ‘mogen’ aansnijdt… Op de site van Edel Maex zelf is ook van alles te beluisteren.
MEER: PERFECTIONIST MUCH? LEES DAN DIT!
Meepraten over dit artikel? Dat kan op onze Facebookpagina!
Catelijne vindt wijsheid: ‘Het glas is altijd halfvol én halfleeg’ 
Catelijne vindt wijsheid: ‘Laten we dan plannen dat we niks plannen’ 