Moeder worden is stressvol. Daar moeten we het over hebben

Lees meer van Maaike Helmer

Franke van Hoeven is auteur van het boek ‘Ik denk dat ik het wel kan.’ Een boek over voor de eerste keer moeder worden. Want dat dat stressvol is, dat moge genoegzaam duidelijk zijn als je moeder bent, maar tegelijkertijd heeft niemand het er echt over. Ik (Maaike Helmer) werd ook geïnterviewd voor het boek, als stress expert, met advies over hoe je stress vermindert als moeder.

Waarom schreef je dit boek? Voor wie is het?

‘Toen ik bevallen was van Puk, was ik in shock over hoe weinig ik wist over het moederschap. Niks, eigenlijk. Zo gek: voor veel dingen bereid je je voor of word je opgeleid, maar voor dat moederschap totaal niet. Boeken over hoe je je baby verzorgt zijn er genoeg, maar hoe je als moeder kan wennen aan je nieuwe rol, hoe je goed voor jezelf zorgt: dat was er maar weinig. Daarom besloot ik het zelf te schrijven: een handboek voor kersverse moeders, boordevol informatie over het eerste jaar moederschap. In de hoop dat nieuwe moeders wat minder dat wiel helemaal weer opnieuw gaan zitten uitvinden.’

Wat miste je zelf?

‘Informatie hoe je het voor jezelf zo makkelijk mogelijk maakt dat eerste jaar. Het is zo’n achtbaan waarin je terecht komt. Veel van de energie van jonge moeders gaat vooral naar het verzorgen van de baby. Ik verloor mezelf uit het oog, en ik niet de enige ben. Ik las laatst nog ergens in een moederdag-advertentie dat iemand zo blij was met zijn moeder omdat ‘zij zichzelf volledig had opgeofferd voor haar kinderen’. We lijken dat wel normaal te vinden in Nederland. Terwijl het voor iedereen, niet alleen voor de moeder, maar ook voor het kind, toch fijner is als iedereen lekker in zijn vel zit?’

Welke 3 dingen hadden ze jou wel eerder mogen vertellen?

‘Eén: dat je serieus moet bijkomen van je bevalling. In andere culturen nemen moeders 40 dagen bedrust, om te herstellen en hun kind te leren kennen. Twee: dat er helemaal niets mis mee is om je kind met de fles te voeden.
Drie: dat er in het buitenland heel anders tegen het moederschap aan wordt gekeken. Dat moeders zichzelf meer rust en luxe toestaan dan in Nederland. Verfrissend en inspirerend vind ik dat.’

Wat is de beste raad – wat je eerste jaar als moeder betreft – die je ooit kreeg?

‘Doe wat goed voelt. Het duurde een tijdje voor ik daarop durfde te vertrouwen, maar het is het enige juist wat je kunt doen: je gevoel volgen en je eigen koers varen. Wat anderen er ook van vinden. Jij weet echt dondersgoed wat het beste is voor jou en je kinderen. Daar ben ik heilig van overtuigd.’

Heb jij een herinnering aan je eerste moederjaar waarvan je denkt: pfffff…?

‘Ik herinner me een middag met mijn babydochter Puk, allebei hysterisch aan het huilen. Ik had géén idee waarom ze zo huilde en raakte in paniek. Haar luier was schoon, ze leek niet ziek, ze had net een flesje gehad… Manlief kwam thuis van werk en trof ons allebei keihard huilend aan. Hij zette de oven aan, duwde mij onder de douche, gaf Puk nóg een flesje. Toen ik weer fris en fruitig was, stond er een dampende pizza voor mij neus en kraaide er een lachende baby in papa’s armen. Ik had er geen seconde aan gedacht dat Puk nog honger had. Zo gek!’

Waarom vroeg je mij om mee te werken aan het boek?

‘Veel moeders willen het allemaal goed doen, álles. Als maatschappij is er een drang naar perfectionisme en dat zie je ook in het moederschap doorsijpelen. Dat geeft risico op nog meer stress, terwijl het moederschap op zich al zo ingrijpend ís. Het is mooi, maar ook zwaar. Daar moeten we het over kunnen hebben. Zelfcompassie, grenzen hebben, hulp vragen, het is allemaal nog niet bon ton, want we willen liever het beeld ophouden dat we overal doorheen huppelen. Want dat is het beeld dat we krijgen, en een beeld dat niet reëel is. Precies daarom voelen moeders zich regelmatig alleen; doe ik het wel goed? Het is een zucht van verlichting om eens te horen dat perfect zijn niet kán en ook helemaal niet hoeft. Dat perfectie een illusie is. Die boodschap is heel belangrijk in mijn boek, die laat jij via de media, je boek ‘NIETS’ en je site al een tijd ook duidelijk horen en ik denk dat elke moeder die kan gebruiken.’

Wat hoop je dat mensen denken na het lezen van dit boek?

‘Ik hoop vooral dat ze zich gerustgesteld voelen en dat ze denken: oh gelukkig, ik mag het ook op mijn manier doen. Dat ze er nuttige tips in vinden waar ze veel aan hebben. Een aantal moeders hebben het boek gelezen voor het naar de drukker ging, en ik kreeg reacties als: ‘dit had ik tien jaar geleden zo graag willen horen’. Daar was ik enorm blij mee, want dat was precies waarvoor ik dit boek heb geschreven: dat je er de dingen in leest die je toch weinig van anderen hoort, omdat ze nog in de taboesfeer hangen, bijvoorbeeld.

Maar ik hoop vooral ook dat lezers hard kunnen lachen om de verhalen die erin staan, want met een beetje luchtigheid is ook niets mis. Dat eerste jaar is al zwaar genoeg.’

(Fotografie Franke: Bente Maria Hilkens)

Het boek ‘Ik denk dat ik het wel kan’ van Franke van Hoeven is te koop in je (online) boekhandel.

LEES OOK: BESTE MOEDER, DIT WIL JE VANDAAG HOREN, EN HET IS ZO WAAR….