Rust in je hoofd, hoe bereik je dat? Het is voor de moderne mensch een hele uitdaging. En dat is het helemaal voor Catelijne Elzes, een klassieke tobber. Al tien jaar probeert ze haar rusteloosheid te bestrijden, met wisselend succes. Wat helpt (en wat niet)? Dit keer: yoga. Zonder ergernis.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met yoga. Soms vind ik het geweldig, soms vind ik het stom. Soms tegelijk. Al zo’n twintig jaar doe ik af en toe een tijdlang yoga. Soms zes maanden, soms zes weken, soms zes dagen achter elkaar. Ik begon met Hatha-yoga, toen Power-yoga, daarna yin-yoga en van alles wat. Wat ik er fijn aan vind, is dat je er van tot rust komt. Je focust op je lijf, de houdingen en je ademhaling. Meestal stopt dat je gedachtestroom. Zeker als die gedachtestroom negatief is of zichzelf steeds herhaalt, is dat een verademing. Alleen: er hangt iets raars om yoga heen. Laatst volgde ik een les bij een niet nader te noemen hippe yogaschool in het centrum van Amsterdam en ik kon maar één ding denken: dit is een kerk en de yogaleraar wordt vereerd als een goeroe. Hij zat zelfs op een podium en hield aan het einde, terwijl wij op de grond lagen bij te komen, een soort preek.
Is het vanzelfsprekend is dat iedereen Indiaas of Sanskriet verstaat?
Meestal is het minder heftig, maar geregeld gebeurt er iets wat me ergert. Gisteren nog, in de sportschool, begint de leraar opeens in het, ja wat, in het Indiaas? Sanskriet? Hij had over onze ademhaling en ‘Bhastrika pranayama’. En daarna gebruikte hij nog drie van die termen. Ik had niet eens de tijd om te vragen wat hij bedoelde want hij praatte en bewoog gewoon door. Alsof het vanzelfsprekend is dat iedereen Indiaas? Sanskriet? verstaat. Het had iets arrogants. Of je snapt het, of je snapt het niet. You’re in or you’re out. Yoga is (vaak) een wereldje en ik hou niet van wereldjes.
Pijntjes
Toch blijft het trekken. Zeker nu ik boven de veertig ben en pijntjes heb (schouders, nek) die niet meer overgaan, behalve als ik elke dag oefeningen doe. De heupblessure waar ik al jaren mee kamp, kon door geen huisarts of fysiotherapeut worden verholpen. De goeroe van de hippe yogaschool gaf me nota bene de gouden tip: doe de duif (de wat? Lees hier!). Sinds drie maanden zijn dit gevederde dier en ik beste vrienden. Ik ‘doe’ hem iedere dag. Gaandeweg merk ik dat niet alleen mijn lijf opknapt van yoga, maar ook mijn geest. Even lekker tussendoor een paar yoga-oefeningen doen en ik voel me verkwikt. Doorgaans loop ik de hele dag mijn hoofd achterna, maar tijdens de yoga, zit ik voor de volle 100% in mijn lichaam. Daarna ben ik niet alleen betere vrienden met de duif, maar ook met mezelf. In het boek ‘Eerlijk over yoga’ van wetenschapsjournalist William J. Broad wordt ook een onderzoek genoemd waaruit blijkt dat mensen een beter humeur krijgen als ze yoga beoefenen. Daarnaast neemt hun zelfvertrouwen en het gevoel van levensvreugde toe. Dat herken ik allemaal in meer of mindere mate, vooral sinds ik bijna dagelijks mijn yogamatje uitrol…
Ik hoef geen vrienden met de yogadocent te worden…
Om wereldjes en goeroes te vermijden, doe ik de oefeningen tegenwoordig meestal thuis. Met Wii-sports op de Nintendo-Wii, met Adriene van Youtube of gewoon uit m’n hoofd. Al blijf ik nog steeds lessen buiten de deur volgen om mezelf scherp te houden. Bovendien vind ik het ook wel een beetje zonde om mezelf fijne yogalessen te ontzeggen vanwege iemand die een beetje Indiaas? Sanskriet? prevelt. Kan mij het schelen. Ik hoef geen vrienden met hem te worden; ik heb al een vriend. 😉
Tip
Yoga is een blessuregevoelige sport. Als het goed is zegt elke yoga-leraar aan het begin van een les dat je je eigen grenzen moet respecteren. Zo niet, doe dat dan toch. Bij serieuze pijn moet je inbinden, ook al vind je dat gênant. Trouw zijn aan wie je bent en wat je kunt, is een van de pijlers van yoga.
LEES MEER: Eerder schreef Catelijne van zich af. En, hoe was dat? Je leest ‘t hier!
Wat vind jij van yoga? Ben je het met Catelijne eens of juist helemaal niet? Praat mee op Facebook!
Catelijne vindt wijsheid: ‘Het glas is altijd halfvol én halfleeg’ 
Catelijne vindt wijsheid: ‘Retailtherapie: schaam je niet voor ‘t shoppen’ 