Merel is een people pleaser. En dat vindt ze eigenlijk best vervelend. En dan? Waarom doe je het? En vooral: hoe doe je er iets aan?
Heb jij daar ook weleens last van? Jezelf voorbij lopen omdat je bang bent dat je anders iets mist? Door en door en door blijven gaan omdat je denkt dat je anders mensen kwetst, of nog erger, dat ze je niet meer leuk vinden?
We zijn allemaal een beetje een people pleaser, maar je kunt ook overdrijven
Ik wel. Sterker nog, ik kan me niet herinneren dat ik er ooit GEEN last van heb gehad. Ik durf je zelfs te garanderen dat het erfelijk is bepaald, zo niet in ieder geval te maken heeft met je opvoeding. Mijn ouders kunnen het namelijk ook niet, nee zeggen. Mijn oma is helemaal een ramp, die doet alles voor iedereen. De familie people pleasing, aangenaam. We zijn allemaal een beetje people pleaser… Maar je kunt ook overdrijven.
Ik denk dat iedereen diep vanbinnen een people pleaser is
Naar feestjes gaan waar je geen zin in hebt, toch gaan lunchen met die vriendin ondanks dat je vind dat je het geld beter had kunnen uitgeven aan nieuwe schoenen, niet meer uitgaan omdat je vriend dat niet zo leuk vindt… Ik denk dat iedereen diep van binnen een people pleaser is, omdat we allemaal bang zijn om niet meer leuk gevonden te worden. Alleen ben je immers veel kwetsbaarder, en al helemaal als je je niet geliefd hebt gemaakt. Dat is overlevingsinstinct, dat zit er al in sinds het begin van de mensheid. Uiteindelijk beschermen we onszelf allemaal door zoveel mogelijk mensen om ons heen te verzamelen. Mocht er dan eentje afvallen, sta je er in ieder geval niet alleen voor. Maar laten we even eerlijk zijn: het kan helemaal niet. Je kunt niet door iedereen leuk en aardig gevonden worden. Iemand waar ik ooit voor werkte zei tegen me: ‘Als iedereen je aardig vindt, heb je geen persoonlijkheid.’ Woest was ik, beledigd. Ik kon met iedereen prima door een deur en ik heb toch echt wel persoonlijkheid. Ik snapte niet wat hij bedoelde, vond het belachelijk wat hij zei. Maar toch…
Ik veranderde in iemand die alles goed vond
Langzaam begon het kwartje te vallen. Het duurde even, ik zal niet tegen je liegen, maar uiteindelijk had ik hem door. Ik dacht juist dat als iedereen je aardig vindt, dat betekent dat je een fantastische persoonlijkheid hebt (want: iedereen wil bij je in de buurt zijn en je wordt altijd uitgenodigd voor feestjes en dergelijke). Totdat ik doorkreeg dat je jezelf in zulke bochten moet wringen om iedereen tevreden te houden, dat je wie jij bent uit het oog verliest. En dat, beste dames en heren, dat wil ik NOOIT MEER meemaken. De angst om niet meer leuk gevonden te worden heeft mij namelijk eens veranderd in een meisje dat alles goed vond. Kies jij maar wat we eten of waar we heen gaan, dan kan ik in ieder geval niet de verkeerde keuze maken. Wordt je boos als ik niet naar je feestje kom, omdat ik niet aan je durf uit te leggen dat ik doodmoe ben en liever in bed ga liggen? Dan kom ik wel, en dan zorgen we ervoor dat we een leuke avond hebben. Ondanks dat ik dan morgen niets waard ben. Als jij maar gelukkig met me bent. Maar hey, guess what. Als ik niet gelukkig met mezelf ben, kun jij het ook nooit zijn. Als ik niet durf te zeggen dat ik moe ben, zit ik over een jaar thuis met een burn out. Als ik niet wil kiezen wat we eten omdat jij het misschien niet lekker vindt, zit ik straks met lange tanden iets te eten waar ik helemaal geen zin in heb. DAT WERKT DUS NIET, HE.
Ik snapte het: als iedereen je aardig vindt, heb je geen persoonlijkheid
Die eeuwige angst om niet meer leuk gevonden te worden: ik moest er van af. Ik wist niet hoe, maar ineens viel hij: als iedereen je aardig vind heb je geen persoonlijkheid. Ik snap hem. Ik heb hem door en ik heb hem nog net niet op mijn lijf laten tatoeëren om maar zeker te weten dat ik het nooit meer vergeet. Als je altijd maar doet wat anderen van je willen en verwachten, raak je jezelf en dus je persoonlijkheid kwijt. Of nog erger: dan wordt dat je persoonlijkheid. Dat meisje dat altijd alles maar goed vind en het overal mee eens is… Brrr! Het is helemaal niet erg als je een keer geen zin hebt in visite, of dat je een avondje stappen laat schieten omdat er een leuke film op tv is. Er is helemaal niets mis met nee zeggen, als je het maar duidelijk en eerlijk durft te zeggen. Een beetje eng is het zeker, vooral de eerste paar keer, maar naarmate je het vaker doet (en dus vaker naar jezelf luistert) zul je merken dat het steeds makkelijker wordt. Dan zie je ook vanzelf de mensen verdwijnen die jou niet aankunnen, of die het niet accepteren dat je het een keertje niet met ze eens bent. Want weet je wat het geheimpje is? Er is maar één persoon die je altijd aardig en leuk moet vinden, en dat ben je zelf. Kun je jezelf toch nog met een beetje fatsoen people pleaser noemen.
Merel Lamboo leeft veel, leert veel en deelt veel. Meer over (en van) Merel vind je op haar eigen website, www.merellamboo.com. Luister ook naar haar podcast Dwarsliggers.
LEES OOK: PLEASER GEDRAG VERTONEN: WAAROM DOE JE DAT EIGENLIJK?
Je droom: soms heeft het tijd nodig 
Haal die druk er eens af, zegt Merel 