Het is verleidelijk altijd vooral bezig te zijn met wat een ander van je verwacht, en je daaraan aan te passen. Maar coach Krista pleit ervoor dat nou juist eens vooral níet te doen…
Hoe kun je je het beste gedragen? Wanneer is het verstandig je een beetje in te houden? Bij wie geef je je helemaal? Voortdurend ben je aan het afwegen, aan het doseren. Wat als je nu eens vol gas geeft? Wat als je nu eens volledig jij bent, overal waar je komt, bij iedereen die je tegen komt. Gewoon helemaal jezelf zijn, zonder concessies te doen aan de verwachtingen van de ander.
Als je je altijd aanpast, voelt het vreemd om aan jezelf te denken
Klinkt onaangepast? Ja, dat kan ik me voorstellen. Als je eraan gewend bent je altijd aan te passen aan de verlangens van anderen voelt het waarschijnlijk nogal vreemd om opeens gewoon alleen maar aan jezelf te denken. Misschien zelfs een beetje egoïstisch. En toch is het verstandig. Zolang je de wensen en eisen van anderen als uitgangspunt neemt sta je al op voorhand met 1-0 achter. Je voegt je naar de vorm die een ander voor je heeft geschapen. Niet alles wat jij te bieden hebt past in die vorm. Niet al jouw talenten en verlangens zullen daarin de kans krijgen tot bloei te komen. Een voor de hand liggende reactie hierop is: je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Dat is waar; je kunt niet alles hebben. Dat wil echter niet zeggen dat je daar dan op voorhand je kaarten ook op moet schudden
Doe jij jezelf makkelijk tekort?
Ga je uit van ‘alles’, dan kun je later altijd nog kijken welke dingen je laat varen. Op die manier kun je alle mogelijkheden op de best mogelijke manier benutten. Terwijl je, als je al op voorhand eigen wensen en verlangens uitsluit, en eigen talenten onbenut laat, alleen maar omdat een ander er toevallig niet om vraagt, voor jezelf al een kader schetst waarvan je al weet dat het je niet volledig tevreden zal stellen, dat het je niet de gelegenheid zal bieden om alles te laten zien wat je kunt. En daarmee doe je jezelf tekort. Stel je eens voor: jij kunt fantastisch koken, en doet dat met veel plezier. Je durft daar alleen niet zo goed mee naar buiten te treden. Op de school van je kinderen wordt een feestavond georganiseerd, en er wordt gezocht naar iemand die kan zorgen voor een lekkere maaltijd om gezamenlijk te nuttigen voor het feest begint. Je zet jezelf niet graag in de schijnwerpers, denkt misschien: ‘Ach, als het echt nodig is dat ik me ermee ga bemoeien vragen ze het me wel.’ Andere ouders nemen het voortouw en op de betreffende avond staat er een maaltijd op tafel die weliswaar eetbaar is, maar aan smaak veel te wensen over laat. Teleurgesteld eet je je bordje leeg, en zie je in gedachten voor je hoe er gesmuld zou zijn als jij het koken op je had genomen. Maar ja, jou werd niets gevraagd…
Als jij je nek niet uitsteekt, wie doet het dan wel voor je?
Ze wisten het niet! Als jij je nek niet uitsteekt, als jij niet aangeeft wat je wilt, wat je kunt, wat je allemaal te bieden hebt, wie doet het dan wel? Juist: niemand gaat dat voor jou doen. Je zult zelf in actie moeten komen. Laat zien wie je bent, wat je kunt en wat je wilt. En natuurlijk komt dan af en toe de angst om de hoek kijken: doe ik het wel goed? Zitten ze hier wel op te wachten? En natuurlijk ga je bij tijd en wijle onderuit, brand je vingers en word je misschien eens afgewezen. Maar als dat de prijs is die je betaalt om helemaal jezelf te kunnen zijn… Het lijkt mij zeer de moeite waard. Een ander weet niet wat jij wilt, een ander kent jouw behoeften en verlangens niet zoals jij die kent. Een ander kan niet weten wat jij allemaal in je mars hebt, als jij dat niet laat zien, en kan je er dus ook niet om vragen. Op die manier bekeken zul je dus nooit volledig uit de verf komen als je niet altijd in de eerste plaats van jezelf uitgaat. Zet jezelf op één. Alleen dan kun je er écht voor anderen zijn. (Foto: Timothy Eberly/Unsplash)
Krista Hogenboom is coach en Inner Beauty Expert. Ze heeft haar eigen praktijk:steppingup.nl.
LEES OOK: VOOR JEZELF KIEZEN EGOISTISCH? HELL NO!
