Hoe zorg jij dat stress je leven niet beheerst? Wat heb je nodig om gelukkig te zijn? Hoe zorg je voor balans? Dit keer in #workingitout: Larissa Verhoeff (47). Ze werkt als copywriter bij Talpa en schreef de boeken ‘Vette Pech’ en ‘Dikke Pret’ over de strijd met haar gewicht. Ook heeft ze een column in tijdschrift Vriendin.
Vertel eens over je werk?
‘Ik ben copywriter bij Talpa en columnist bij Vriendin. Voordat ik dat ging doen, was ik hoofdredacteur bij Talpa, dat betekent dat ik op grote programma’s werd gezet als inhoudelijk verantwoordelijke.’
Vanwaar de switch?
‘Mijn vorige baan was iets wat ik zeker wel kón, maar waar mijn hart niet lag. Zeven jaar geleden kreeg ik een burn out. Ik was continu met mijn werk bezig, nam er nooit ‘pauze’ van, merkte dat managen niet mijn passie had, maar wilde het allemaal tóch doen. En uiteraard zo goed mogelijk.’
‘Thuis ben ik naar de huisarts gegaan. ‘Mevrouw is op’, schreef die op een briefje’
Wanneer merkte je dat het echt fout ging?
‘We zaten net in de productieperiode van ‘Daten in het donker’, maar ik zou die periode ook met familie op skivakantie gaan. De avond van mijn vakantie werkte ik nog tot twee uur ‘s nachts door en vertrokken we linea recta daarna in de auto naar onze vakantiestek. De volgende ochtend, toen ik mijn ski’s probeerde aan te doen – wat niet lukte – knapte er iets. Ik voelde: ik kan dit niet, ik kan niet meer. De hele vakantie heb ik in een hotelbed liggen huilen. Toen ik thuis was, ben ik naar de huisarts gegaan. ‘Mevrouw is op’, schreef die op een briefje voor mijn werkgever. Ik heb het honderd keer moeten lezen voor ik het zelf durfde te accepteren.’
Hoe kwam je over die burn out heen?
‘Het is toch iets wat je uiteindelijk zelf moet doen. Rust, tijd voor mezelf nemen en uitzoeken wat ik écht wilde, die combinatie bleek de sleutel. Ik heb vijf weken gehuild en zat tweeëneenhalve maand thuis. Toen kwam het antwoord, op een middag in de tuin. Ik keek naar boven, naar het bladerdak van de boom waar ik onder zat en zag de zonnevlekjes heen en weer dansen en wist: ik wil me weer goed voelen in mijn lijf – ik was gevlucht in eten – en ik wil verhalen vertellen. Verhalen vertellen, dáár leef ik voor. Gelukkig bleek na mijn burn out bij Talpa een copywriterfunctie vrij te komen. Ik ben zielsgelukkig nu. En ik ben boeken gaan schrijven over mijn strijd met mijn gewicht, ‘Vette Pech’ en ‘Dikke Pret’, daarnaast heb ik een column in Vriendin. Nu leef ik zoals ik diep vanbinnen ben.’
Dat je fokking sterk uit een burn out kunt komen, dat lees je hier!
Hoe zorg je nu voor balans in je leven?
‘Ik ben er heel bewust mee bezig, ik neem mijn werk niet meer mee naar huis – waardoor ik juist heel productief ben geworden omdat de boog niet continu gespannen is – en ik plan ook echt momenten voor mezelf in mijn agenda, zoals een dagje sauna. Daar ben ik bloedserieus in. Hoewel ik eerst bang was dat anderen het niet zouden begrijpen, merk ik dat vrienden het alleen maar waarderen en er soms zelfs een voorbeeld aan nemen. Overigens: ik zeg niet eens altijd dat het om me-time gaat – al is dat zeggen zeker geen taboe. Ik heb niet meer het gevoel dat ik anderen een verklaring schuldig ben of dat ik voor iedereen altijd perfect moet zijn. Ik weet zeker dat een burn out me niet meer zal overkomen. Ik kan nu veel beter prioriteiten stellen en ik accepteer dat ik een mens ben, geen robot.’
‘Die loodzware periode drie jaar geleden liet me zien dat ik veranderd ben’
Hoe weet je zo zeker dat het je niet weer zal overkomen?
‘Mijn man werd ziek drie jaar geleden, Hodgkin. Het gaat nu goed, maar het was een zeer zware periode, waarover ik ook schreef in mijn column. We hebben het samen gered, juist omdat we allebei onze eigen grenzen en die van de ander respecteerden en goed communiceerden. Ik ben er echt heilig van overtuigd dat je anderen pas kunt redden als je jezelf veilig hebt gesteld, dat blijkt waar te zijn. Die loodzware periode drie jaar geleden liet me merken dat ik veranderd ben. Nu, op mijn 47ste, kan ik oprecht zeggen dat ik ben waar ik moet zijn en dat ik nooit meer op die donkere plek terechtkom.’
Tips voor anderen?
‘Plan tijd voor jezelf in. Niet gaan verschuiven omdat er iets tussenkomt. Gun jezelf een VIP-status in je leven. We moeten goede moeders zijn, goede werknemers, goede partners. Je bent zo bezig met hoe je moet zijn voor anderen, dat je vergeet dan dat je in de eerste en meest belangrijke plaats ook goed moet zijn voor jezelf. Dus zet jezelf op 1. Dat is geen egoïsme, dat is pure liefde. Je wordt er een leuker mens van, voor jezelf én voor je omgeving: win-win. Accepteer dat je niet altijd controle hebt. En praat; als je vastloopt, praat dan met anderen en bepaal samen prioriteiten. Als je open bent over hoe je je voelt, scheelt dat vaak al heel veel. Wat dat betreft ben ik vóór volledige openheid over dit soort onderwerpen. Anders verandert er nooit iets.’
Is Larissa’s verhaal herkenbaar voor je? Praat erover mee op Facebook!
Working it out. Ionica Smeets: ‘Ik huil minder dan gemiddeld’ 
Working it out. Roos Schlikker: ‘Dat blije labrador zijn, heb ik moeten afleren’ 