Werkstress is een vrij vaag begrip. Wat is het nou precies? Te veel werkdruk? Buitensluitende collega’s? Een baan net boven of juist onder je macht? Of een combinatie van alle bovenstaande dingen? Het is een veelkoppig monster. En tóch is er een oplossing.
Ik was weleens benieuwd hoeveel werkstress ik zelf eigenlijk heb. Op checkjewerkstress vulde ik de test in. ‘Lage werkstress’, was het oordeel. Best knap. Ik werk namelijk vaak meer dan zestig uur per week, heb een buitengewoon ruime taakomschrijving binnen stressedout.nl en werk onder behoorlijk wat druk. Allemaal dingen waar je stress van kunt krijgen. Toch ervaar ik die dus blijkbaar nauwelijks, zegt de test. Klopt.
Er is niet één werkstress. Er kunnen duizend vormen zijn. En allerlei combinaties
Er zijn tijden geweest dat er weinig druk lag op mijn productiviteit, maar politiek gekonkel op de werkvloer des te stressverhogender was. Andersom heb ik weleens gewerkt met geweldige collega’s bij een leuk bedrijf, maar was er een onrealistische productiviteitsdruk om een soort lopende band creatieve content te produceren, waar ik ongelukkig van werd, omdat het ten koste ging van de kwaliteit. Ook heb ik weleens een baan gehad waar ik meer uit kon en wilde halen – maar waar ik die mogelijkheid niet kreeg. Zo heb je allerlei variabelen en combinaties die kunnen zorgen voor werkstress. Er is niet één werkstress. Er kunnen duizend vormen zijn. En allerlei combinaties.
Is er een oplossing voor werkstress
Tegenwoordig heb ik een baan die anderen wellicht als stressvol zouden omschrijven. Maar stress, daar heb ik dus niet of nauwelijks last van. Ik bedoel: soms ervaar ik heus wel druk. En nee, heus niet alles is leuk. Maar ik ben bereid om eventuele dingen die me moeite kosten of die soms ronduit vervelend zijn te doorstaan omdat dit werk is wat me vervulling geeft. De prijs (of prijzen) die ik ervoor moet betalen, betaal ik met liefde. Komen we terug bij de vraag. Is er een oplossing voor werkstress? Nee en ja. Nee, er is geen receptje dat alles snel beter maakt. Een pilletje tegen alle kwalen. Ik schreef al eerder dat we te makkelijk denken dat er een quick fix oplossing is voor stress. Die is er niet. Maar toch… toch is er licht dat gloort aan het einde van de tunnel der werkstress.
Je gezien voelen. Dat maakt het verschil
Je gezien voelen, dat maakt het verschil. Daar ligt – even tussendoor – zo bezien natuurlijk een prachtrol voor de werkgever. Ziet die zijn medewerker wel écht? Voelt hij of zij wel aan of een werknemer zich verveelt, wil doorgroeien, moeite heeft met de workload of niet op zijn plek zit op een bepaalde afdeling? Maar… laten we ook niet je eigen verantwoordelijkheid uitvlakken. Sterker nog: deze maakt pas écht het verschil. Zie jíj jezelf wel?
Kan je je ei kwijt op je werkplek?
Waar heb jij behoefte aan, kan daaraan worden voldaan op deze werkplek? Kan je je ei kwijt? Of zit je ergens anders of in een heel andere hoedanigheid misschien beter op je plaats? Zo kwam ik er na behoorlijk wat soulsearching bijvoorbeeld achter dat ik het beste op mijn plek ben als ik veel verschillende dingen doe; ik heb veel uitdaging en afwisseling nodig. Ook vond ik niks fijner dan nadenken over dingen ‘nog beter maken’, wat op sommige werkplekken tot wrijving leidde en me bij andere juist deed uitblinken, als ik er de vrijheid voor kreeg.
Jezelf echt zien, dat kan gevolgen hebben
Jezelf echt zien en daar consequenties aan verbinden om zo je werkstress te verminderen, kan gevolgen hebben. Het vereist moed. Als freelancer ben je bijvoorbeeld nooit zeker van werk, kun je daarmee leven? Dat is maar een voorbeeldje, maar alles heeft inderdaad een prijs. Wil jij nooit meer buiten de deur werken? Dat heeft een consequentie. Juist vast op kantoor? Ook dat heeft een consequentie. Wat is zó belangrijk voor jou dat je bereid bent eventuele ‘kosten’ te dragen?
LEES OOK: NOOIT MEER MOETEN WERKEN? HOE DAN?!
Geld in het laatje
Op een artikel dat ik ooit schreef over het feit dat ik weinig werkstress ervaar kreeg ik destijds een reactie: ‘Ja, makkelijk praten. We kunnen niet allemaal zomaar onze baan opzeggen, er moet ook nog geld in het laatje!’ Helemaal mee eens, je moet natuurlijk wel kunnen leven. Maar dat betekent niet dat je niet zelf ook verantwoordelijk bent voor je eigen werkgeluk (mits je bereid bent die verantwoordelijkheid te dragen). Je hóeft niet meteen je baan op te zeggen, je kunt ook langzaam en gedegen richting je doel bewegen. Zíe jezelf. Dat is toch wel het minste wat je kunt doen. Dan heb je in elk geval een leidraad. Een leidraad richting minder werkstress. En meer werkgeluk. Gun jij jezelf dat?
LEES DOOR: IS ‘LEUK WERK’ HEBBEN GOED GENOEG? OF… NIET?