Iemand is verdrietig, omdat er iets rots is gebeurd. Of heeft een burn out. Of een depressie. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je iemand wilt bijstaan en steunen, maar dat je even niet weet wat je moet zeggen. Dit kun je beter niet én beter wel zeggen.
Niet zeggen:
‘Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt!’
Wel zeggen:
‘Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt, maar ik wil er graag voor je zijn’
Bij veel mensen is de neiging groot om leed te willen verzachten door te zeggen: ‘Ik kan me dat zó goed voorstellen…’, maar het ding is: dat kun je vaak níet. Verdriet of pijn is voor iedereen anders en als jij niet daar, ter plekke bent, met dezelfde pijn of hetzelfde verdriet én je bent niet die persoon, kun je je dat niet voorstellen. Mensen voelen zich eerder gezien als je dan ook erkent dat je je het niet kunt voorstellen, maar dat je er wel voor hen wilt zijn.
Zo help je iemand die het moeilijk heeftNiet zeggen:
‘Je kunt me altijd bellen als er iets is!’
Wel zeggen:
‘Kan ik je helpen met…’ of ‘Zal ik…’
‘Je kunt me altijd bellen!’, ook zo’n gevleugelde uitspraak als iemand de ander wil steunen. Feit is dat mensen die zich slecht voelen, dit zelden zullen doen. Of: ‘Als ik iets kan doen, hoor ik het graag.’ Als je diep zit, weet je meestal niet eens van voren dat je van achteren leeft, laat staan dat je een hulpvraag goed kunt formuleren of daarin initiatief kunt nemen. Een goed alternatief is natuurlijk zélf (aan)bellen en concreet je hulp aanbieden. Bijvoorbeeld: ‘Kan ik je helpen met het koken van eten?’, ‘Zal ik boodschappen doen?’ Nog een mogelijkheid is om concreet de vraag te stellen en toch het antwoord bij de ander te laten: ‘Waar zou ik je NU mee kunnen helpen?’ Vooral het woordje NU zorgt ervoor dat iemand gaat nadenken over zijn/haar behoefte(n) en de drempels om een hulpvraag te stellen worden verlaagd.
Niet zeggen:
‘Toen ik…’
Wel zeggen:
‘Zou je er iets aan hebben als ik mijn eigen ervaring deel? Hoeft niet nu, kan ook later eens…’
Als je het verhaal van een ander hoort, kan het goed zijn dat je je eigen verhaal erin herkent, omdat je wellicht iets soortgelijks hebt meegemaakt. Het kan voelen als de ander steunen, als je vertelt hoe het voor jou was of is. Ongevraagd je eigen ervaring delen, kan voelen alsof het plots over jóu gaat. Wat wél een goed idee is, is de ander de ruimte te laten om er, als er nu geen ruimte in zijn/haar hoofd is, inderdaad later op terug te komen. Misschien doet die persoon dat wel, misschien ook wel niet. Het gaat nu niet om jouw behoeften, maar om de ander.
Niet zeggen:
‘Maar gelukkig is er/het wel…’
Wel zeggen:
‘…’
Stilte is moeilijk, hè? Wij mensen willen graag geruststelling bieden en dingen minder erg maken voor de ander. Dit is lief bedoeld. Het ontkennen van leed door je alleen te focussen op mooie dingen om de ander op te vrolijken, kan echter toxisch werken. Natuurlijk kun je wel iets zeggen over het weer, of de zon buiten. Maar laat de motivatie niet zijn dat je iets wilt wegpoetsen. Iemand steunen doe je door de vervelende dingen er gewoon te laten zijn. En het mooiste is vaak: stil zijn, luisteren, of gewoon een arm om iemand heen slaan.
LEES OOK: DIT ZIJN MANIEREN WAAROP JE IEMAND KUNT HELPEN DIE HET MOEILIJK HEEFT…
Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant).
Geef jij weleens zomaar iets? Je krijgt er veel voor terug! 
8 x manieren om een ander te helpen 