The kindness of strangers kan niet genoeg geprezen worden, wat mij betreft. Daarom een ode aan zo, zoveel vreemden die niet weten wat ze hebben betekend. 

Ik kan me nog een moment herinneren dat alles donker was in mijn hoofd. Puur op automatisme wist ik me met mijn fiets naar het ziekenhuis te bewegen. Joram was die week in slaap gebracht op de IC, in verband met een infectie die hem bijna het leven kostte. Ik moest een brug over fietsen en het was – meen ik – die dag slecht weer. Het kunnen ook de wolken in mijn hoofd zijn geweest.

Hoe dan ook, ik fietste met moeite de brug op. Een podcast op mijn hoofd, zodat er geruststellend iemand in mijn oor babbelde over dagelijkse dingen, die nu zo on-dagelijks voor me waren dat de podcast me eraan herinnerde dat ze er nog wel degelijk waren.

Aan de andere kant zag ik een man dezelfde brug bestijgen. Hij had er minder moeite mee dan ik, maar toch kostte het ook hem duidelijk inspanning. Eenmaal boven waren we beiden zo moe, dat we elkaar bijna aanreden. Tegelijk hielden we in, om dat te voorkomen. En wat ik me herinner: hij glimlachte naar me. Gewoon uit vriendelijkheid. Het soort glimlach dat zegt: whatever is going on in your life, please take this smile.

Soms zit God in de glimlach van een onbekende.

Ik heb geen idee of hij aan me kon zien dat ik naar het ziekenhuis fietste. De lift naar de intensive care zou nemen. Daar zou zitten aan het bed van Joram. Die nergens op reageerde. Natuurlijk wist hij dat niet. Wat ik wel weet, is dat deze onbekende met zijn glimlach de zon heel even deed doorbreken.

Net zoals de dame dat deed die me vervolgens voor liet bij het stoplicht. De meneer van de ziekenhuisreceptie die vriendelijk naar me knikte. De caissière die een random grapje maakte toen ik mijn brood kocht. De pizzabakker waar ik die avond mijn eten haalde die me een mooie avond wenste.

Ik ken hen niet. Zij kennen mij niet. Ze wisten niets van mij. Maar ze waren vriendelijk. En die zachte kracht was precies wat er die dag zo nodig was om het tot de avond te brengen. The kindness of strangers. Dat was soms het enige lichtpuntje op een gitzwarte dag.

Wees vriendelijk. Glimlach. Je hebt geen idee wat het voor een ander kan betekenen.

Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant). 

LEES OOK: OUDEJAARSAVOND IN EEN ZIEKENHUIS….