Eigenlijk zou ik pas op 4 september weer beginnen met schrijven. Bij STRESSED OUT geloven wij namelijk in work hard, maar ook in rest hard. Maar ik (STRESSED OUT founder Maaike) kon me toch niet inhouden.
Gisteren verscheen er een artikel van mij op metro.nl en vandaag (22 augustus 2017) verscheen deze in de papieren METRO krant. Het ging over dat we ook moeten kunnen delen dat we ons soms níet goed voelen.
Alleen maar foto’s van zonsopgangen, ijsjes, inspiratiespreuken en lachende mensen
Vorige week voelde ik me regelrecht k*t. Door een slecht, oud matras was ik erg moe (gelukkig binnenkort een nieuw bed) en ik had last van mijn hormonen. Toen daar ook stress bij kwam kijken (ja mensen, ook ik ben natuurlijk niet altijd stressvrij) én door slaapgebrek en hormonen veroorzaakte hoofdpijn, was het even klaar. Zoals ik ook al opmerkte in het artikel voor Metro, merkte ik dat ik het moeilijk vond om dit te delen. Ik scrollde door mijn Instagramwall. Alleen maar foto’s van zonsopgangen, ijsjes, inspiratiespreuken en lachende mensen. Daarin zou mijn ‘het kan vandaag beter’ post toch iets uit de toon vallen. Toch besloot ik de foto te plaatsen.
Aspiratieniveau
Veelal delen we online foto’s om te laten zien hoe goed het met ons gaat. Kijk, wat een geweldig bos, moet je zien hoe mooi ik vandaag ben, I am having so much fun! We worden geholpen door allerlei bewerkingsapps, om de werkelijkheid nog even een extra zetje richting sprookjesachtig te geven. Ik heb jarenlang in de mode gewerkt (als internationaal model) én in de media en in beide vakgebieden staan droombeelden die in die branches worden geschept ook wel bekend als ‘het aspiratieniveau’. Dit is niveau waarnaar we de toeschouwer laten streven, maar wat we met zijn allen natuurlijk nooit gaan halen, omdat het niet realistisch is. Het is niet voor niets een droombeeld. Maar als we met zijn allen het gevoel krijgen dat dát soort niveau de realiteit moet zijn, dat dát het enige is wat we mogen laten zien, en we onszelf het (volstrekt gestoorde) idee aanpraten dat anderen wél zo leven, is dat natuurlijk een perfect recept voor teleurstelling in onszelf. Omdat het mijlenver af staat van het echte leven. Waarin zeeën niet zó blauw zijn en gezichten niet zó rimpelloos en wij niet altijd zó gelukkig.
Zie je een foto waarbij iemand zich kwetsbaar laat zien, dan staat er niet zelden een ‘les’ bij
We delen weleens foto’s van momenten dat we ons minder voelen, maar met schaamte. Want zie je dan eens een foto voorbijkomen, waarbij iemand zich kwetsbaar laat zien, dan staat daar niet zelden een ‘les’ of ‘inzicht’ bij voor de toeschouwer. Iets over #zelfacceptatie of #eigenliefde ofzo. Niet erg, maar het geeft me wel het gevoel dat je je moet verantwoorden als je je eens niet helemaal top voelt; dat het zin moet hebben. Het draagt bij aan het maakbaarheidsidee dat we met zijn allen hebben ontwikkeld. Ik word daar een beetje recalcitrant van. Het zegt me dat we met zijn allen zijn afgedreven van onze kern van echtheid. Soms ís iets even ruk en dat mag ook, klaar. That is the thing we call life. Ik zeg: hey, it’s okay to not be okay sometimes. Of dat je gewoon even onhandig bent. Of niet perfect. Of een regelrechte sukkel (zie ook mijn The Real Deal deel 1 video, binnenkort nieuwe afleveringen!). All is okay. You are okay. All of you is okay.
LEES OOK: WE MOETEN ALTIJD MAAR ZO VEEL VAN ONSZELF. HAAL DIE DRUK ERAF!
Geen inspiratiequote
Nou, ja. Dus plaatste ik de foto. Zonder verdere zingeving of verantwoording, ik had ook geen inspiratiequote erbij. Gewoon. Ik. Een offday. En de uitleg dat we dit ook mogen laten zien, tadaa: here it is. En ik kreeg bijval. In mijn direct messages ontving ik bijvoorbeeld berichten van mensen die het heel tof vonden dat ik dit deed. En dat zij het herkenden, dat ze de druk om hun leven zo Instagrammable mogelijk te presenteren ook voelen. En dat ze vaak het voornemen hebben zelf ook iets opener te zijn (jeej!). Ben ik voor, ben ik voor. Moeten we dus álles altijd maar delen? Nee, dat zeker niet. Dat zeg ik ook helemaal niet. ‘Er zijn nu eenmaal dingen die niet goed deelbaar zijn’, merkte iemand terecht op. Je deelt alleen wat je wilt delen, vind ik. Waar het me om gaat, is dat wát we op dit moment delen niet representatief is voor de werkelijke wereld. Het is bijna alleen maar dat droombeeld. Ik denk dat we daarmee eigenlijk elkaar gek maken. We raken er gestrest van. En voor wat? Voor iets wat niet bestaat. Zonde. Iets meer online echtheid dus, aub. Who’s with me? Ben jij voor meer online echtheid? Deel dan dit artikel!
MEER: MAAIKE GEEFT JE EEN INKIJKJE IN HAAR LEVEN, ZO IMPERFECT ALS DAT NU EENMAAL IS…
Ben jij het met Maaike eens? Praat erover mee op onze Facebookpagina!
Authentiek zijn, maar dan wél echt 
‘Ik vergelijk mezelf met anderen op social media’ 