Een meester in het ontwaren van beren op de weg. Dat is STRESSED OUT founder Maaike. Wat heeft ze er in al die jaren van geleerd? Nou, best wat dingen.
Heel vaak doe ik dingen die ik eigenlijk niet durf. Zo ging ik op mijn 21ste in mijn eentje in New York wonen om daar te werken als internationaal fotomodel. Maakte ik een stap van journalistiek naar meer reclame- en merkwerk. Maar soms laat ik dingen die ik héél graag wil ook juist aan me voorbij gaan. Omdat ik het té eng vind. Want: stel je voor dat het niet lukt. Of… juist wel. Allebei eng! Voorbeeldje. Ooit begon ik bijvoorbeeld een healthy eating blog. Dat was dus enige tijd vóór de grote doorbraak van healthy eating blogs. De blog stond in de steigers, ik kreeg leuke reacties… en toen begon ik te twijfelen. Wat wist ik nou echt van gezondheid, wetenschappelijk gezien? Was mijn interesse daarin genoeg? En die foto’s, konden die niet veel beter? Hoe goed was ik eigenlijk in recepten? Had ik wel verstand van webpagina’s bouwen? Kortom: overal beren op de weg. Dus liet ik mijn blog een beetje verpieteren (pun intended). En toen kwam de enorme klap met healthbloggers. Meh. Zul je altijd zien.
Sterven in schoonheid
Ook had ik ooit het idee om een boek te schrijven over mijn verleden als internationaal fotomodel (zie hier wat foto’s). Ik maakte een synopsis en stuurde die naar een uitgever, die enthousiast was, maar ook aangaf dat mijn idee niet perfect binnen hun fonds paste en ik ietsje meer moest schrijven wilde ik het ergens kunnen aanbieden. Ik kreeg een lijst met namen van uitgeverijen waar het wél paste. En daar kwam de beer mijn weer weg opgelopen: ‘Nou, eh… Misschien zit niemand er wel op te wachten en is het helemaal geen goed idee.’ En dus liet (en laat) ik het liggen. Weer een ambitie geblokkeerd door beren op mijn weg. Het voordeel van die beren die mijn weg blokkeren, is dat ik dus eigenlijk geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor dingen die me écht na aan het hart liggen. Als ik iets niet doe, kan het namelijk ook nooit mislukken en kan zo’n idee sterven in schoonheid. Handig. Want als het was mislukt, hoef ik daar dus óók de verantwoordelijkheid niet voor te dragen.
Het had niet veel gescheeld of STRESSED OUT was er niet gekomen
Toen ik net met STRESSED OUT begon, dacht ik weer aan mijn weg met beren. Wat nu als niemand hierop zit te wachten? En kritiek, hoe ga ik daarmee om? Wat weet ik van burn out, behalve dat ik er zelf echt wel ervaring mee heb en er héél veel over heb gelezen? Is dat genoeg? Het had niet veel gescheeld of STRESSED OUT was er niet gekomen. Veilig. Dan kan het niet falen. Wat een heerlijk gevoel.
De elfde beer
Heb ik nou wat geleerd van mijn beren op de weg? Ja. Het is een soort negatieve versie van voortekenen zien, alleen helpen voortekenen je voortstuwen en werken beren op de weg vooral (onnodig) remmend. Beren zien betekent dat iets je aan het hart gaat en je bang bent voor wat er mis kan gaan. Natuurlijk is het goed en verstandig risico inschattingen te maken, en zogeheten SWOT’s, enzovoort. Absoluut doen. Maar verder: waarom zou je niet met die beren dealen als je ze daadwerkelijk tegenkomt? Apart is ook wel: ikzelf voorzag altijd tien beren, het was vaak juist de elfde beer die zich daadwerkelijk aan me openbaarde, die ik in mijn rampscenario’s vaak niet had zien aankomen! Het is heel goed om na te denken over wat je doet. Maar je kunt ook te véél nadenken, waardoor je jezelf helemaal lamlegt. En dan moet je moedig zijn en denken: die beren, ik zie ze wel komen. En áls je er daadwerkelijk één ziet, steek je je hand uit en zeg je: ‘Ha beer, jij hier?’
ALS JE IETS SPANNEND VINDT, MOET JE HET MISSCHIEN JUIST WEL DOEN!
Wanneer zag jij beren op de weg (en bleek dit achteraf onnodig)? Praat mee op Facebook!
Burn out door perfectionisme? Kan dat? 
Ondermijnende gedachten #4: Ik moet de controle houden en winnen 