Dit is een pleidooi voor digital health. Laatst was ik voor het eerst in anderhalf jaar niet thuis. En nee, ik was ook niet op bezoek, ik was met mijn gezin even een paar dagen in een huisje middenin de natuur. En hoewel het huisje prima wifi had, besloot ik daar nagenoeg geen gebruik van te maken. Ik legde mijn telefoon in het slaapkamertje aan de lader en liet hem daar liggen. En wát fijn en belangrijk was dát.
Mijn foon lag de hele dag ergens boven. Aan een draadje. Soms kreeg ik een appje, zag ik veel later, maar door dat niet te zien iets missen? Nee. Zelf ging ik buiten zitten, op een bankje, met mijn gezicht in de zon en de wind en ik keek hoe eenden zwommen, hoe vogels overvlogen en ik hoorde de bomen in de boomgaard dichtbij ruisen. En dat was ontzettend goed voor me.
Eerlijk is eerlijk, ik heb veel last van de polarisatie in mijn timeline
Eerlijk is eerlijk, ik heb veel last van de polarisatie die ik in mijn timeline voorbij zie komen. Dat heb ik al eerder gezegd. Ik vind het simpelweg moeilijk te begrijpen. Daarin ben ik niet de enige. Het maakt me onrustig. Ook daarin ben ik niet de enige. Het is een normale reactie op een abnormale situatie.
Uit mijn timeline, in de werkelijke tijd, uit de digitale ruimte, in de werkelijke ruimte
En nu zat ik naar buiten te kijken en merkte ik dat het feit dat ik ‘uit mijn timeline’ was, een helende werking had. Uit mijn timeline, in de werkelijke tijd. Uit de digitale ruimte, in de werkelijke ruimte. Uit mijn hoofd, in mijn lijf. Ik kon er met meer afstand naar kijken. Ik voelde me weer meer samenvallen met mezelf. Er waren geen dopamineshots aangejaagd door online berichten van anderen, er was geen input behalve de natuurgeluiden, ik daalde af in mijn gevoel. En dat was fijn. En belangrijk. En ik merkte dat ik van een plek van angst die social media nu vaak lijkt te zijn, weer terug ging naar mijn eigen plek van liefde en vertrouwen. Een plek ik überhaupt wel voel, maar die weer werd bevestigd nu ik weer de tijd en ruimte nam om te kijken naar wat ík nu écht voel. Ik maakte weer verbinding met mezelf, die verbinding raken we online nogal makkelijk kwijt tegenwoordig, lijkt.
Iedereen heeft zijn mond vol van allerlei gezondheid, maar hoe zit het met onze digitale gezondheid?
Iedereen heeft in deze tijd zijn mond vol van gezondheid, risico’s, het-is-maar-een-griepje en zorg goed voor je immuunsysteem, maar hoe zit het eigenlijk met onze digitale gezondheid? Iedereen die ik zie, die veronachtzaamt die namelijk behóórlijk. En dat is eigenlijk extra zorgwekkend, helemaal in een tijd waarin algoritmes de hoogtij vieren.
Mijn ervaring leerde me hoe goed het is je online gezondheid te koesteren
Steeds meer mensen worden geregeerd door een online leven. Hoe bewust ik ook omga met mijn telefoon, ook ik word soms meegesleept met de draaikolk van meningen, overtuigingen en uitingen. En daar wil ik vanaf nu beslist gezonder en beter mee omgaan. Mijn ervaring afgelopen weekend leerde me hoe goed het voor je is om je online gezondheid te koesteren door vaker offline te gaan.
Dus for fuck sake, note to self and all of you: leg die f*cking telefoon weg. Want die maakt vaak meer kapot dan je lief is. Let op je digitale gezondheid.
Ik kan het iedereen aanraden.
Mind your digital health.
Maaike Helmer is is als stress-expert bekend van o.a. Koffietijd en Jan Magazine. Ze is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant). In dit boek komt digitale gezondheid ook uitgebreid aan de orde.
Topmodel | Diabetes type 1 | Coma | Journalist | Burn out | Spirituele crisis
Meer innerlijke rust krijgen? ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (meer info HIER), van auteur Maaike Helmer, is een heel persoonlijk boek over het vinden van innerlijke rust. ‘Niets’ is o.a. bekend van Vrouw/Telegraaf, ELLE, JAN en Koffietijd. Het boek wordt ‘De Nederlandse Eten, Bidden, Beminnen’ genoemd.