‘Was het maar anders gelopen’, denk jij dat ook weleens? Het helpt je niet verder, zegt professional organizer Monique. Leer accepteren dat de situatie is zoals die nú is. Ze legt het je uit aan de hand van een situatie uit haar praktijk met een gevoelig onderwerp: gewichtstoename.
Haar kledingkast zit propvol. Letterlijk. Als er al iets bij past, moet het er letterlijk bij gepropt worden. Het is dus niet verwonderlijk dat de kleren die ze wél draagt niet in de kast liggen. Haar schone kleren hangen op het wasrek, over de balustrade en aan een kledingrek dat vanuit ruimtegebrek is gekocht en nu midden in de slaapkamer staat.
Het Pareto-principe: ze draagt 20% van haar kleding 80% van de tijd
Femke wil hier iets aan doen. Ze wil in elk geval veel meer ruimte in haar kledingkast én ze wil weten wat er eigenlijk allemaal in ligt. Een mooie uitdaging om een professional organizer bij in te schakelen. Vaak is bij kledingkasten de 80-20-regel (het Pareto-principe) van toepassing: je draagt 20% van je kleding 80% van de tijd. En andersom: je draagt 80% van je kleding maar 20% van de tijd. In het geval van Femke lijkt het meer 95% om 5%. Ze geeft aan dat ze nogal schommelt in gewicht en dat er dus verschillende maten door elkaar liggen. Daarom is het ook zo veel en draagt ze er zo weinig van.
Als je de mogelijkheden leert accepteren die je nu hebt, kom je verder
Eerst sorteren we alle kleding per maat. Dan bespreken we hoe realistisch het is dat ze die maat weer zal passen. Ik merk dat Femke hier emotioneel van wordt. Door omstandigheden is ze flink aangekomen en hoewel ze de hoop heeft ooit weer ‘de oude’ te worden, zegt haar ratio dat het niet haalbaar is. We hebben een lang gesprek en besluiten het even te laten sudderen. Alle gesorteerde kleding gaat per maat in kratten. Alleen kleding in de maat die ze nu past, gaat terug in de kast. Hierdoor krijgt Femke direct zicht op wat ze heeft in de maat die ze past. Een week later ben ik er weer. Femke realiseert zich dat het nu is zoals het is. Dat moet ze accepteren. Ze beseft zich dat blijven hangen in ‘Ik wilde dat het niet zo gelopen was’ haar niet verder helpt. Het is nu eenmaal zo gelopen, daar kun je niets aan veranderen. Als je dat onder ogen durft te zien en van daaruit kijkt naar de mogelijkheden die je nu hebt, vanuit deze situatie, kom je wél verder. Dit geldt voor Femke en haar gewicht, maar kun je natuurlijk voor veel meer situaties gebruiken. Leer accepteren wat het nú is en werk daarmee, niet met wat je wilt dat het had kunnen zijn. Met déze situatie moet je verder. Femke geeft aan dat ze minstens één maat wil afvallen, dat lijkt haar haalbaar. Daarna ziet ze wel weer verder.
We nemen afscheid van kleding, maar accepteren ook het idee dat ze die maat nog zal passen
Femke heeft ons gesprek op zich laten inwerken en er met verschillende mensen over gesproken. De inzichten hebben invloed op haar keuzes. Kleding die nu te groot is, gaat nu resoluut in een zak om weg te geven. Dan bekijken we de maten waar ze voorlopig niet – of misschien wel nooit meer – in zal passen. Femke bekijkt de kleding die ze met zo veel plezier gedragen heeft en die haar herinnert aan hoe het ooit was. We staan bewust stil bij de emoties die dat oproept en bedenken hoe ze dit goed kan afsluiten. Niet alleen afscheid nemen van de kleding, maar ook van het idee dat ze die maat nog zal passen. We passen een werkwijze toe die de Japanse organizer Marie Kondo ook beschrijft in haar bestseller ‘Opgeruimd‘; spullen bedanken voor wat ze voor je betekend hebben. Spullen zijn slechts tijdelijk in je leven, en helpen je jouw leven leuker of makkelijker te maken, of je iets te leren. Als het doel bereikt is, mag je je spullen bedanken voor wat ze voor je betekend hebben en laat je ze gaan. Dat spreekt Femke aan, want ook dat is leven met de situatie zoals die nú is. Ze bekijkt de kleding die ze weg gaat doen en vertelt kort wat het kledingstuk voor haar betekent heeft. Daarna bedankt ze het en legt het in de kledingzak. Dat helpt.
Vaak gaat er iets weg, maar soms moet er ook iets bij
Dan bekijken we de kleding die ze nu past en de kleding die één maat kleiner is. Femke maakt per maat drie stapels: ‘houden’, ‘twijfel’ en ‘mag weg’. Wat ze wil houden en past, gaat de kast in. De maat kleiner leggen we apart. In de week tot onze volgende afspraak gaat Femke de twijfelgevallen passen. Als ik de week daarna kom, zijn er nog twee twijfelgevallen waar ik haar bij help en bekijken we of ze nu een volwaardige garderobe heeft in haar huidige maat. Na deze inventarisatie kan Femke gericht gaan shoppen. Want het gaat niet alleen om wegdoen, het gaat erom het zo te organiseren dat het voor jou goed is. Vaak gaat er wat weg, maar soms moet er ook weer iets bij: omdat het nu is, zoals het nú is. (Foto: Japhet Mast/Unsplash)
Monique Lutz is professional organizer en eigenaar van Meerruimte.nu, waarmee ze mensen helpt meer grip op hun leven te krijgen.
LEES OOK: DE RDEN WAAROM JE JE EMOTIES BESLIST NIET MOET NEGEREN…
‘Ik wens je een… nieuwjaar’ 
De wrede ironie van onze zoektocht naar geluk 