Goede voornemens; op dit moment van het jaar hoor je die natuurlijk overal om je heen. Gezonder eten, meer sporten, meer orde op zaken in je huis… Ik heb een alternatief, dat leuker is!
Geloof me, ik was zelf lange tijd de koningin van de goede voornemens: ‘Ja, nee, in – vul hier een jaartal in – ga ik mijn kledingkast ordenen’ * proest *, ‘Volgend jaar ga ik wel naar de sportschool’ * kuch *, ‘Vanaf januari ga ik echt elke avond mijn gezicht reinigen voor het slapengaan’ * broehaha! Say what? *
Mijn eigen ervaring is dat die goede voornemens nooit duurzaam zijn
Herkenbaar verhaal? Het valt me om dat het meestal gaat om iets wat mensen vinden dat ze zouden móeten doen. Waarom heb ik eigenlijk het nieuwe jaar nodig om iets te doen? Om veranderingen aan te brengen? Mijn eigen ervaring is dat die goede voornemens nooit duurzaam zijn. Bij mij dan, hè. Bovendien ging ik ook altijd in de aanloop ernaartoe nog even het onderste uit de kan halen. ‘Ik ga in het nieuwe jaar sporten? Nou, hell no dat ik dan nog van de bank kom de laatste weken van het jaar!’ of ‘Ik stop met suiker op 1 januari? Kom dan nu maar effe door met die oliebol met poedersuiker.’
Opeens, een aantal jaren geleden, stopte ik met mijn goede voornemens
Mijn lijst goede voornemens die ik uiteindelijk heb verbroken, was vroeger eindeloos. En opeens, een aantal jaren geleden, stopte ik ermee. Met die goede voornemens. Ik ging geen goede voornemens meer hebben: ik ging gewoon of die shit doen of niet doen. In plaats van erover te lullen en er een datum aan te plakken.
LEES OOK: WAAROM LIJSTJES MAKEN ONMISBAAR IS IN JE LEVEN!
Had ik het rond de jaarwisseling niet gedaan, dan was het niet belangrijk
Misschien helpt het veel mensen om het juist te benoemen, er een datum aan te hangen. Maar voor mij is het simpel. Had ik het rond de jaarwisseling nog niet gedaan, dan was het blijkbaar niet belangrijk genoeg voor me. Of ik hikte ertegenaan, ik zag ertegenop, ik had een stok achter de deur nodig om het vol te houden. Daar kon ik induiken, daar kon ik iets mee. Het voornemen was dan niet de oplossing, ik zou moeten uitzoeken waaróm ik dat nodig had, zo’n voornemen. Wat maakte dat ik ertegenop zag? Daar ging ik dan mee aan de slag. En dan besloot ik: ik doe het (of niet). Onafhankelijk van een nieuw jaar.
Wat wil ik komend jaar graag doen? Dat komt op mijn yearly bucketlist!
Ik bedacht een nieuwe variant. Wat wil ik het komende jaar nog heel graag doen? Ik maak er een yearly bucketlist van. Je weet immers nooit wanneer je doodgaat. Beetje luguber, maar feitelijk gezien kan elk jaar je laatste zijn. Dus vraag ik mezelf af: wat lijkt me echt gaaf dit jaar? Dat zet ik op mijn yearly bucketlist. Ook veel fijner om af te vinken. Mijn bucketlist voor aankomend jaar heb ik al af. En die is leuk. Sterker nog: ik kan niet wachten om er dingen af te strepen…
Wat er zoal op staat? Komt ie.
- Ik wil nóg meer lezingen/presentaties geven
- Het lijkt me interessant om een keer in mijn eentje er een paar dagen tussenuit te gaan naar iets bijzonders, een stilteretraite bijvoorbeeld
- Ik wil een boek schrijven en uitbrengen (deze post is van 2017, intussen is mijn boek ‘NIETS’ uitgebracht en een groot succes geworden)
- Ik wil het eerste STRESSED OUT magazine uitgeven (en dit is dan weer níet gelukt…)
Dat zijn een aantal voorbeeldjes. De uiteindelijke lijst is veeeeel langer. Ik merk dat ik blije vlinders in mijn buik krijg, als ik naar mijn yearly bucketlist kijk. Heerlijk toch, om je te verheugen op dingen? En zelfs als het me niet lukt om alles te bereiken, is het op papier zetten van mijn yearly bucketlist leerzaam. Ik ontdek wat – onbewust – belangrijk voor me is, welke dingen ik spannend vind en ik toch wil doen, wat mijn onderliggende behoeftes zijn bij wensen. Dat is toch heel wat anders dan mezelf dingen opleggen en mezelf afstraffen voor wat ik tot nu toe niet voor elkaar heb gekregen (met mijn goede voornemens). Als jullie het niet erg vinden, ga ik er nu nog wat dingen opzetten. Heerlijk.
VERDER LEZEN: STRESS TIJDENS DE LAATSTE DAGEN VAN HET JAAR? LEES HIER HOE JE HET OPLOST!