Faalangst, waarom het vanaf vandaag niet langer je vijand is

Lees meer van Maaike Helmer

Faalangst: hoe reken je ermee af? Sommige gewoontes zijn moeilijk om af te leren. Je doet wat je kent, omdat je weet wat het effect is. Maar als je jezelf met je faalangst ondermijnt, ontzeg je je misschien heel wat levensgeluk…

Faalangst is mij beslist niet vreemd. Zo heb ik ooit een healthy food blog gehad. Nog vóórdat er healthy food blogs waren. Maar ja, ik was ontzettend bang dat het zou falen. En dus zette ik hem wel live, maar vervolgens deelde ik níet de artikelen die ik erop schreef. Want: misschien zat daar wel niemand op te wachten. Ik zag enorm veel beren op de weg. En dus was het veiliger mijn falen alvast in te bouwen. Dan kon ik mezelf ook niet teleurstellen en bovendien, ik had dan gelijk in mijn faalangst: ik kon dit niet.

Faalangst is een hardnekkig beestje

Toch doe ik sinds enige tijd vaak dingen die ik eng vind ondánks dat ik ze eng vind en ondanks dat je natuurlijk altijd ergens in kan falen. Hoe komt dat, dat ik dat nu wel doe? Allereerst: het is niet zo dat ik volledig faalangstvrij ben. Faalangst is een hardnekkig beestje; telkens als je denkt dat je hem kwijt bent, kruipt ie in je oor om vervolgens ondermijnende woorden te fluisteren als: ‘Wie denk je wel dat je bent?’, ‘Anderen kunnen dit vast veel beter’ of ‘Denk maar niet dat je dit kunt’.

Hoe meer je faalangst overschreeuwt, hoe vaker hij komt opdagen

Lang heb ik me tegen het beestje verzet, wilde ik hem van me afschudden, maar hoe meer ik hem wegduwde, hoe vaker hij bij me kwam met zijn vervelende fluistergedachten (ook schreeuwen werkt niet, zie ik om me heen, hoe harder je schreeuwt, hoe meer het faalangstbeestje komt opdagen en hoe meer zijn fluisteren zelf ook overgaat in schreeuwen waardoor jij nóg harder moet schreeuwen). Faalangst was dus een hardnekkig fluisterbeestje, dat in het ergste geval kan uitgroeien tot een monster. Ik worstelde met mijn beestje, tot ik me realiseerde dat ik het verkeerd aanpakte. Er was een veel betere manier om om te gaan met faalangst. Wat als ik de faalangst niet zou zien als een vijand, als iets wat bestreden moest worden? Wat als ik een arm om de faalangst zou heenslaan en zou zeggen: ‘Kom, laten we even praten, ik ben benieuwd wat je te zeggen hebt.’ Ik heb besloten om vrienden te worden met het beestje.

Faalangst bleek niet meer dan mijn oude pijn, die me wilde waarschuwen

Toen ik dat deed, veranderde er veel. Ik leerde het beestje, laten we maar even in die metafoor blijven dan, beter kennen. En het bleek niet meer te zijn dan een oude pijn (in mijn geval uit mijn pestverleden) die me wilde waarschuwen: ‘Pas op met wat je nu gaat doen! Het kan je kwetsen! Je kunt pijn krijgen! NET ZOALS VROEGER!’ Eigenlijk was het beestje een kleine versie van mij, een soort kind-mij, die me wilde beschermen. Toen ik me dat realiseerde, was ik geroerd. Mijn faalangst was er dus eigenlijk om me te helpen. Alleen: hij deed het wat onhandig. Het hielp me om het faalangstbeestje te begrijpen: to get where he was coming from. ‘Dankje’, zei ik daarom (in ijn hoofd dan), ‘maar ik ben nu een volwassen vrouw, ik kan de pijn hoe dan ook fijn. Desondanks: dankje voor je waarschuwing.’ Mijn ‘beestje’ voelde zich (eindelijk) serieus genomen en besloot daarom minder vaak van zich te laten horen.

LEES MEER: FALEN EN FUCKUPS, DIT IS WAAROM WE ZE MOETEN KOESTEREN!

Heb ik nooit meer gefaald? Jawel. Vind ik falen leuk? Nee.

Heb ik daarna nooit meer gefaald? JA NATUURLIJK WEL. En vind ik dat dan leuk? NEE NATUURLIJK NIET. Maar: ik zie het nu als een leerproces. Leren gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Een kind loopt ook niet in tien minuten, het kind valt, staat op, valt en probeert het opnieuw. Of gaat iets anders proberen (lees hier het artikel over waarom dat soms ook echt helemaal prima is). Heb ik dan nooit meer faalangst? Ja, ook wel. Zoals ik al zei: een hardnekkig beestje. Maar als ik me erop betrap, probeer ik hem niet meer weg te duwen, maar even naast hem te gaan staan. ‘Wat wil je me nu precies zeggen?’ Vaak betekent het namelijk ook dat iets veel voor me betekent en ik het dáárom eng vind. En ja, natuurlijk zal ik nog falen in dingen. En that sucks. Maar ik sta weer op, ik overleef het wel. Hieronder leg ik in mijn Minder Stress, Meer Rust video uit hoe het psychologisch in elkaar zit (tekst gaat door onder de video).

Maaike Helmer is oprichter van multimedia uitgeverij STRESSED OUT en auteur van ‘NIETS, mijn zoektocht naar innerlijke rust in tijden van alles’ (o.a. bekend uit Vrouw/Telegraaf, Grazia, Koffietijd en De Volkskrant). Binnenkort volgen e-courses en Masterclasses om zelf meer innerlijke rust in je leven te krijgen.

LEES OOK: WAAROM FALEN SOMS HET BESTE IS WAT JE KAN OVERKOMEN…