Laatst schreef Catelijne Elzes in de slotaflevering van haar rubriek ‘Catelijne zoekt kalmte’ dat een therapeute waarmee zij sprak inschatte dat ‘2% van de vrouwen daadwerkelijk een supervrouw is, de rest doet maar alsof’. Ah, we doen dus allemaal maar alsof! Of, nou ja… in elk geval: het grootste deel van ons. Waarom zijn we daar niet wat opener over? Oké dan, Maaike Helmer, founder van STRESSED OUT, begint wel. Met een bekentenis van alles wat in haar leven minder mooi is dan het lijkt…
Ikzelf
De score van vandaag: een pukkel en een in- en in- bleke kop… En o ja, de make-up die ik er gisteren vergeten ben af te halen. Mascara onder mijn ogen in plaats van erboven. Het moet maar, zo. Ik heb gewoon niet altijd zin om mezelf vol in de make-up te zetten. Foto: met een filtertje is het nog een beetje te hachelen. Ik heb dan wel weer zo’n heel bizarre logica: echt bewerken gaat me te ver, want: valsspelen. Maar een filtertje, dat mag, dat staat gelijk aan een laagje concealer, ofzo. Onnavolgbaar. Dus: zie je een filter op mijn foto’s: dan was het vandaag echt. heel. erg.
Mijn huis
Mijn huis ziet er op het eerste gezicht best netjes uit. MAAR DAT IS SCHIJN. Want: als je maar geen laatjes opentrekt (die kunnen dan niet meer dicht door alle troep), niet in vazen kijkt (daar zitten geen bloemen maar rotzooi in die ik nergens anders kwijt kon) en geen kasten openmaakt (dat is écht volstrekt op eigen risico, je krijgt namelijk een lawine aan rommel over je heen). Ik ben het tegenovergestelde van Marie Kondo. Ik ben Marie Komtumaardoormetdietroepikpleurhetwelergensneer.
Mijn huis 2
Ik. Kan. Ook. Echt. Nooit. Iets. Terugvinden. Nooit.
Mijn huis 3
Mijn wát? Mijn schoonmaakschema? Nou, als het vies is. Dat is mijn parameter wel zo’n beetje. Nee, dat is niet waar hoor, maar een echt systeem zit er niet in.
Mijn tas
Zie ‘Mijn huis’, ‘Mijn huis 2’ en ‘Mijn huis 3’. Alsof er elke nacht een kudde mini-olifanten feest viert, daar. Ik vind soms zelfs dingen terug waarvan ik niet eens wist dat ik ze hád. (In tas kijkt: ‘Oh joh, hier hebben we nóg een oorthermometer!’)
Mijn kleren
Oké, dit mag je aan niemand vertellen, maar ik heb een pyjamabroek die verdomd veel op een echte broek lijkt. En soms kan het me gewoon niets schelen en doe ik boodschappen in die broek. Dus. Nu kan ik dus nooit meer met die broek naar buiten. En bedankt (we weten trouwens allebei dat ik hem morgen gewoon weer aanheb).
Mijn haar
Dat kam ik wanneer ik er zin in heb. Which is… eh… ja, nou… Dat zie je toch ook niet in die knot die ik altijd draag, man!
Mijn nagels
Zie je mij met goede nagellak, dan is dat een redelijk unicum. Ik ben namelijk van de afbladderbrigade. Dat je dan naar je nagels kijkt en denkt: ‘Dat hád ik eraf kunnen halen…’ En dat dan vervolgens vergeet. Opnieuw. Ik kan alleen maar hopen dat het hip is.
Mijn geheugen
Ik ben de vrouw die in haar eentje de bieb laat voortbestaan door alle boetes. Die je opbelt om je te feliciteren, maar je dan vergeet te feliciteren. Die sms’jes beantwoordt, maar dan alleen in haar hoofd. Waarom ik nooit in mijn leven een deadline heb gemist, is me een raadsel. Misschien is er gewoon niet gewoon genoeg opslagcapaciteit voor twee dingen tegelijk. Mijn man heeft het ook. Misschien hebben we elkaar daarop uitgezocht. Wel makkelijk: we nemen het elkaar nooit kwalijk dat we elkaars verjaardagen vergeten.
Mijn aandacht
Ook ík maak me schuldig aan aandachtfragmentatie; ik ga binnenkort serieus iets doen aan het feit dat ik verslaafd ben aan mijn telefoon (foolproof tip tegen telefoonverslaving vind je hier!). Aandachtfragmentatie is níet oké. Ik wil in het moment zijn en… ping oh, wacht er komt net een mailtje binnen. Eh… wat zei ik ook weer?
Mijn energieniveau
Ik werk veel, hard en ben gepassioneerd. Maar dat betekent dat ik ook vaak heel gepassioneerd op de bank in slaap val terwijl ik ‘s avonds Breaking Bad probeer te kijken.
Maarre… wat doe ik dan wél goed?
Sommige dingen doe ik verdomd goed. Ik ben volgens mij een lieve moeder. Bij mensen en in mijn werk: ik lúister echt en lees tussen de regels. Ik vind wat ik doe in mijn werk enorm leuk. Ik kan intens genieten van dingen, echt intens. Ik vind soms dingen spannend, maar ik doe ze toch. Kijk, ik werk aan de dingen waar ik niet tevreden over ben (die aandachtsfragmentatie en bijvoorbeeld dat opbellen zonder te feliciteren of sms’en-in-mijn-hoofd vind ik echt niet tof) en sommige dingen zijn wel vervelend en daar probeer ik op te letten, maar: ik ben niet perfect. Ik doe wat ik kan, maar ik accepteer mijn 98%-ness. Ongeborstelde knot, mascaramissers en afgebladderde nagellak? Pyjamabroek in de supermarkt en de vazen vol met troep? Whatever. Sorry man, dat vind ik gewoon lekker he-le-maal niet belangrijk. Dus…
LEES MEER: Wil jij graag altijd alles perfect hebben? Onze ‘Lieve Astrid’ heeft advies voor je!
Behoor jij tot die 2% of herken je je meer in Maaike? Praat erover mee op Facebook!
‘Ik wens je een… nieuwjaar’ 
Hoe ga je om met iemand die – nu of voor altijd – ‘anders’ is? 